چگونه دوستیهایی بر اساس دنیای منحصر به فرد خودمان بسازیم؟

هر کدام از ما دنیایی منحصر به فرد داریم. دنیایی که به خطا فکر می‌کنیم دنیایی عینی، ثابت و غیرقابل تغییر است. در حالی که دنیای ما انسان‌ها همچون مومی در دستان افکار و ذهنیات خودمان است. هر گوشه‌ای از آن قابل تغییر است و این ما هستیم که به آن شکل می‌دهیم و آن را می‌سازیم.

دنیای ما تشکیل شده از طرز نگاه ما به محیطمان و تفسیری که از رویدادهای آن برای خودمان ارائه می‌دهیم. بعد از آن بایستی سعی کنیم بر اساس تصاویر ساخته شده و تفسیرهای ذهنی به وجود آمده به خودشناسی برسیم.

خودشناسی به معنای آگاهی از اینکه چه چیزهایی در دنیای ما باعث به وجود آمدن لذت و خوشی می‌شوند، چه اتفاقاتی ما را ملول و دل‌خسته می‌کنند، چه رویدادهایی باعث وحشت و سردرگمی ما می‌شوند و چه اتفاقاتی باعث به وجود آمدن آرامش و خوشی در دلمان می‌شوند.

در ادامه یا باید این دنیای درونی ساخته‌شده بر اساس مشاهدات دنیای بیرونی و طرز فکر خودمان را بپذیریم و یا اینکه بخش‌هایی از آن را که دوست نداریم، زیر و رو کنیم و بنایی نو بسازیم.

اما در هر صورت ناگزیر از شناخت خودمان و دنیای درونمان هستیم. شناخت تک انسانی که در میان میلیاردها نفر از همنوعان خود بر روی این کره خاکی صاحب دنیای منحصر به فرد خودش است.

اگر دنیای خودمان را دوست داریم، پس بهترین دنیایی است که بر روی این کره خاکی برای ما وجود دارد. اگر دنیای خودمان را دوست داریم، پس نیازی نیست، تلاشی برای مشابه‌سازی دنیای دیگران در مغز و ذهن خودمان انجام دهیم. وقتی که دنیایمان بهترین دنیا برای ماست، چه دلیلی دارد که بخواهیم تغییرش دهیم؟

شاید من از قدم زدن در خیابان‌های شلوغ شهر لذت ببرم و دیگران از قدم زدن در کوه و دشت، شاید زندگی کردن در آخرین واحد یک آسمان‌خراش آرزوی من باشد و برای دیگران زندگی در کلبه‌ای در میانه یک جنگل. شاید من عاشق نقاشی باشم و دیگری عاشق نوشتن.

از این رو هیچ سلیقه و نظری در دنیای هیچ کس قطعی و عینی نیست ولی وجود مشترکات در دنیای آدم‌ها و حضور حداکثری در آن قلمرو مشترک می‌تواند بهترین لحظات را برای دو نفر دوست و همراه رقم بزند.

اینکه ما مدام بر تفاوت‌ها و اختلافات پافشاری و تمرکز کنیم، باعث خواهد شد هر روز بیشتر از روز قبل از هم فاصله بگیریم. از طرفی اینکه برای شناخت قلمروی ذهنی موردعلاقه و دنیای دوست و همراهمان تلاش کنیم و در کنار هم بر روی قلمروی مشترکمان قدم برداریم، باعث خواهد شد که دوستی‌ها و همراهی‌ها هم لذت‌بخش و ماندگار باشند و هم اینکه دنیای ما انسان‌ها هر چه زیباتر شود. شاید بتوان نام این کار را ساختن روابط دوستانه و صمیمی بر اساس درک متقابل گذاشت.

پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:

انسان‌های آونگ صفت عاشق نوسان

ایده آلهای مورد انتظار و دغدغه‌های نامحدود

رویکرد شما در مواجهه با مشکلات و ناخوشایندی‌های زندگی چیست؟