گاهی اوقات پیش میآید که بخواهیم یک دوست یا همکار را در یک شرایط پراسترس قرار دهیم و یا اینکه در شرایطی استرسزا آنها را با خودمان همراه کنیم. سؤالی که معمولاً در چنین مواقعی به ذهن میرسد این است که آیا باید فرد را از وجود شرایط استرسزا آگاه کنم یا اینکه بهتر است او خبری از این موضوع نداشته باشد تا گذر از آن برایش آسانتر باشد؟ دن اریلی به سؤال یکی از مخاطبانش در این خصوص پاسخ داده است.
پرسش
دن عزیز،
برای اولین بار قرار است نامزدم با پدر و مادرم دیدار کند. متأسفانه، والدین من افراد صمیمی و خوشبرخوردی نیستند. از طرفی در مورد اینکه بیش از حد با نامزدم در این باره صبحت کنم، مردد هستم چون ممکن است این کار او را برای قرار گرفتن در این موقعیت استرسزا بیش از حد عصبی کند. بهترین روش برنامهریزی برای این جلسه آشنایی چیست؟
پاسخ
تردید تو در این خصوص قابل درک است اما تحقیقات صورت گرفته نشانگر این هستند که غافلگیر شدن با یک موقعیت استرسزا بدتر از اطلاع قبلی از آن و انجام پیشبینیهای لازم هست.
در مطالعهای که اخیراً صورت گرفت، از شرکتکنندگان خواسته شد در یک مصاحبه شغلی شرکت کنند که نیازمند ارائه یک سخنرانی عمومی برای گروهی از دانشمندان بیعلاقه به موضوع بود. به برخی از شرکتکنندگان در مورد ماهیت مصاحبه اخطار داده شد ولی به بقیه چیزی در این خصوص گفته نشد.
محققان متوجه شدند افرادی که اطلاع قبلی در مورد این موقعیت داشتند، احساس استرس ذهنی و استرس فیزیولوژیکی کمتری داشتند که با سطح کورتیزول و فعالیت مغزی اندازهگیری میشد.
خیلی از تجربیات ما بر اساس شکاف میان انتظارات و واقعیت شکل میگیرد. غافلگیری، هیجان و ناامیدی همگی محصول این رابطه هستند. احتمالاً تو نمیتوانی والدین خودت را کنترل کنی، پس باید تلاش کنی به جای آن با کمک به نامزدت در مدیریت انتظارات او شرایط را بهبود بدهی.
یک هفته قبل از اولین دیدار شروع به کار روی نامزدت کن. بعد از چند روز، اجازه بده که نامزدت قبل از ملاقات با پدر و مادرت بداند که چه انتظاری باید از آنان داشته باشد. و این روش را در طول دوران نامزدی و بعد از ازدواج هم ادامه بده. البته به جای این کار میتوانی با معشوق خودت فرار کنی و با این روش استرس را از نامزدت به والدینت انتقال دهی.
پیشنهاد میکنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
سؤال از دن اریلی | روشی برای متعهد ماندن به ورزش روزانه