سؤال از دن اریلی | در مورد آسان گرفتن کارها و غلبه بر کمال‌گرایی

یکی از توصیه‌هایی که این روزها در صفحات اجتماعی و وب‌سایت‌های مرتبط با توسعه فردی متداول هست و مدام تکرار می‌شود، موضوعات مرتبط با غلبه بر وسوسه‌های جذاب و نه گفتن به خیلی از کارهایی است که به‌نوعی اتلاف وقت محسوب می‌شوند و زمان زیادی از زمان روزانه افراد را به خود اختصاص می‌دهند. این توصیه‌ها بیشتر هدایت‌گر افراد به سمت فعالیت‌هایی هستند که در جهت دستیابی به اهداف و استفاده بهینه از زمان باشد.

اما افرادی هم هستند که دچار افراط شده و هیچ زمانی برای پرداختن به تفریح و سرگرمی اختصاص نمی‌دهند و به‌نوعی گرفتار کمال‌گرایی می‌شوند. یکی از مخاطبان دن اریلی سؤالی در این مورد پرسیده که پاسخ دن اریلی هم جالب توجه است.

پرسش

دن عزیز،

شما زیاد در مورد مقاومت در برابر وسوسه‌هایی که در اطرافمان هستند صحبت کرده‌اید. من یک سؤال مشابه دارم، اما از زاویه‌ای متفاوت و از نقطه مقابل آن دیدگاه‌ها و توصیه‌ها.

در کل، من در گرفتن تصمیمات منطقی عملکرد خیلی خوبی دارم و این در بلندمدت برایم خوب است، در واقع از این طریق می‌توانم به خیلی از وسوسه‌ها غلبه کنم؛ اما گاهی اوقات در استفاده از این توانمندی دچار افراط می‌شوم. برای مثال، وقتی می‌خواهم از میان تماشای فیلم و انجام امور مربوط به پروژه کاری یکی را انتخاب کنم، همواره ترجیحم رفتن به سراغ پروژه کاری است، حتی زمانی که احساس می‌کنم در آن مقطع علاقه‌ای به این کار در من وجود ندارد.

بنا به چنین دلایلی، من نمی‌توانم در شرایط آسودگی و آرامش قرار بگیرم، تلویزیون تماشا کنم یا با دوستانم بیرون بروم. چون احساس می‌کنم این فعالیت‌ها نوعی اتلاف وقت هستند.

توصیه و راه‌حل تو برای حل این مشکل و برآورده کردن نیاز بیش‌ازحدی که به بهره‌وری دارم، چیست؟

پاسخ

احساسی که تو آن را توصیف کردی، نیاز به پیشرفت کردن، به دست آوردن و دستیابی به اهداف اصلی و تحت کنترل بودن هست؛ اما گاهی اوقات ما فقط می‌خواهیم آسوده باشیم و اوقات خوب و آرامی را سپری کنیم. ما گاهی نیاز به این داریم که کارها را آسان بگیریم.

وقتی این میزان از نیاز برای رسیدن به موفقیت و کنترل عملکرد شخصی در ما وجود دارد، چطور می‌توانیم آن آدم آسوده و آرام باشیم؟

به نظرم عادی‌ترین و معمولی‌ترین راه‌حل برای این مشکل، داشتن یک آخر هفته سرگرم‌کننده، خوردن دو قرص آسپرین و کلی آب از روی آن و درنهایت رفتن به رختخواب باشد.

پی‌نوشت: به نظر می‌رسد دن اریلی اعتقاد دارد در چنین شرایطی که ما دیگر کنترلی بر اراده خودمان نداریم و به صورتی افراطی به کار مشغول می‌شویم، آسودگی و آرامش جز با خواب، قابل‌دستیابی نخواهد بود و بهتر است دست به دامن قرص‌های آسپرین و خواب شویم تا فیلم و فعالیت‌های سرگرم‌کننده دیگر.

پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:

سؤال از دن اریلی | سوگیری نفرین دانش یا نفرین آگاهی

سؤال از دن اریلی | تغییر شغل بدهم یا نه؟

سؤال از دن اریلی | در مورد کنترل نداشتن بر وسوسه ها