ست گادین در کتاب همه ما عجیب و غریبیم به مانعی به نام محدودیت فیزیکی در مسیر عجیب و غریب شدن اشاره می‌کند. همواره می‌توان افرادی را دید که خود را دچار محدودیت فیزیکی می‌دانند و مکرر از اینکه نه کاری در شهرشان برای انجام دادن هست و نه جایی برای استخدام، شکایت می‌کنند.
ست گادین معتقد است در جهان آنلاین همیشه کاری برای انجام دادن هست. قرن‌های متمادی، جغرافیا ما را محدود می‌کرد. صرفاً کارهایی را می‌توانستیم انجام دهیم، کالاهایی را می‌توانستیم بخریم، موسیقی‌هایی را می‌توانستیم گوش دهیم و فیلم‌هایی را می‌توانستیم ببینیم که از لحاظ جغرافیایی در دسترسمان بودند و افراد دوروبرمان هم به آن‌ها دسترسی داشتند.
امروزه همه این‌ها با یک کلیک در اختیارمان است. بدون اینکه مجبور باشیم به فروشگاه برویم، می‌توانیم هر کالایی را خرید کنیم. بدون اینکه لازم باشد در کلاسی حضور یابیم، می‌توانیم آموزش ببینیم. بدون اینکه بخواهیم مسیری طولانی را طی کنیم، می‌توانیم از بودن با دیگران لذت ببریم.
امروزه این امکان وجود دارد که از دیگران طرفداری کنیم، تدریس کنیم، یاد بگیریم، خرید کنیم، بفروشیم، فعالیت سیاسی داشته باشیم، فعالیت فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم، بدون اینکه لازم باشد از خانه بیرون برویم.
با این حساب بسیاری از موانع دست‌وپا گیر از میان برداشته شده‌اند و تنها مانعی که پیش روی ما باقی مانده، انتخاب است. اینکه تصمیم بگیریم و انتخاب کنیم و بر روی گزینه موردنظرمان کلیک کنیم. در این صورت همه کارها انجام خواهند شد.
پس چه بهتر که تلاش کنیم اگر محدودیتی ساخته ذهن داریم، آن را به‌مرور از میان برداریم و بر آن غلبه کنیم. بعد از آن انجام کارهای مهم و بزرگ به راحتی امکان‌پذیر خواهند بود و تأثیرگذاری و ماندگاری را بسیار نزدیک‌تر از آن چیزی که هست، خواهیم یافت.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
بهترین رویکرد در مواجهه با ایده های جدید