گاهی اوقات که گذشته و رفتار نادرست دیگران را با خودمان مرور می‌کنیم، ناخودآگاه به هم می‌ریزیم. از این ناراحت می‌شویم که چرا فلان دوست یا آشنا در آن موقعیت خاص در حقمان کوتاهی کرده یا باعث ضایع شدن حقی از ما شده است. مدام با خود کلنجار می‌رویم که چرا چنین رفتار نادرستی با ما صورت گرفته؛ اما هیچ‌وقت چنین سخت‌گیرانه با رفتارهای اشتباه و نادرستی که با خودمان داشته‌ایم برخورد نمی‌کنیم.
ما نیازمند این هستیم که در برخی موقعیت‌ها زیاد به خودمان سخت نگیریم. خیلی از اوقات مجبور کردن خودمان به انجام کاری و تلاش در جهت تبدیل شدن به فردی متفاوت، کارساز نیست.
وقتی فردی بداند که شما قصد دارید او را مجاب به انجام کاری بکنید، به‌شدت در مقابل انجام دادن آن کار مقاومت خواهد کرد، اما اگر احساس کند که آن کار را به شکلی داوطلبانه انجام می‌دهد، چندان مقاومتی در درونش شکل نخواهد گرفت و پذیرش انجام آن برایش راحت‌تر خواهد بود.
ما در هنگام صحبت با دیگران آداب و اصولی را رعایت می‌کنیم و سعی می‌کنیم تا طوری سخن نگوییم که باعث دلخوری یا ناراحتی فرد مقابل شود؛ اما بسیاری از اوقات در برخورد با خودمان چنین ملاحظاتی را در نظر نمی‌گیریم. درواقع ما نیاز داریم بیش از آنچه در حال حاضر می‌دانیم در مورد روحیات و ترجیحات خودمان یاد بگیریم. ما نیازمند این هستیم که تجارب قبلی‌مان را با شناختی که در حال حاضر از خود داریم، تلفیق کنیم و تصویری واقع‌بینانه‌تر از خود در ذهنمان خلق نماییم. در واقع عدم پذیرش خود ظلمی بزرگ در حق خویشتن است.
هر کسی امکان دارد چنین کوتاهی‌ای را نسبت به خودش روا دارد. اما این کار نهایتاّ به احساسی ناخوشایند و نوعی شرمندگی در مقابل خود و رنجی آزاردهنده منتهی خواهد شد.
هر کسی یک سری ایرادها و کمبودها در خود سراغ دارد که پذیرش آن‌ها باعث خواهد شد احساس بهتری نسبت به خویشتن و دنیای اطراف داشته باشد. در واقع یک سری از نقایص در ما هستند که شاید هیچ‌وقت قابل رفع نباشند. در مقابل نقایصی هم هستند که با تلاش و پیگیری می‌توان آن‌ها را رفع کرد. در گام اول باید تلاشمان بر این باشد که نقص‌ها و کمبودهای گروه اول را بپذیریم و با آن‌ها کنار بیاییم. در واقع تغییر رفتار زمانی حادث خواهد شد که ما هر آن چیزی را که در حال حاضر واقعیت دارد، بپذیریم.
پذیرش این موضوع که شما آشپز خوبی نیستید، نه‌تنها باعث کاهش رنجتان در بسیاری از موقعیت‌ها خواهد شد، بلکه در شما این تمایل و انگیزه را به وجود خواهد آورد که در یک دوره آموزش آشپزی شرکت کنید و در جهت تقویت مهارت مورد علاقه خودتان تلاش کنید. حتی در صورت عدم ثبت‌نام در کلاس آشپزی، صرفاً پذیرش این نقص در خود و قبول اینکه هر فردی یک سری نقایص و کمبودها دارد، باعث افزایش شادمانی شما در زندگی خواهد شد.
حقیقت این است که پذیرش این مسئله که ما بعضی چیزها را نمی‌توانیم تغییر دهیم باعث برقراری آرامش در وجودمان خواهد شد. علاوه بر این، این رویکرد موجب خواهد شد انگیزه کافی برای ایجاد تغییر را هم به دست آوریم.
ما باید تلاش کنیم تا جای ممکن ایده‌آل‌های ذهنی خودمان را با واقعیات موجود تطبیق دهیم و جایی که نیاز است، از آن ایده‌آل‌ها دست برداریم و خودمان را بیش‌ازپیش به سمت داشتن یک زندگی سرشار از شادمانی هدایت کنیم.
در واقع اشتباه در هر مسیری خوب است. این اشتباهات هستند که به ما روش درست زندگی کردن و رسیدن به موفقیت‌ها را می‌آموزند ولی تکرار اشتباهات به هیچ عنوان پذیرفته نیست. ازاین‌رو تکیه بر اشتباهات و تجارب قبلی و بهره‌گیری از آن‌ها برای شناخت خود باعث خواهد شد تا بتوانیم یک زندگی باکیفیت و سرشار از لذت و شادمانی را تجربه کنیم.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
