کمک کردن هم مهارت می‌خواهد

اخیراً شاهد نیت خیر یک نفر برای حل مشکلی و تلاش در جهت ممانعت از انجام کار اشتباه توسط فردی دیگر بودم؛ اما نحوه کمک کردن و راهنمایی او و همچنین طرز برخوردش با فرد مقابل همه زحماتش را به باد داد.

کمک کردن فقط اقدام کردن نیست. در هر کمک کردنی لازم هست که هم افکار و هم طرز نگرش خودمان را قبل از اقدام مناسب‌سازی کنیم و هم اینکه در حین کمک کردن به طرزی شایسته این کار را انجام دهیم.

فردی که می‌خواست با راهنمایی خود مانع از گرفتار شدن دیگری در یک مشکل بزرگ شود و جلوی وارد آمدن خسارتی را بگیرد، صرفاً به دلیل لحن ناخوشایند، استفاده از کلمات نه چندان مؤدبانه و در موقعیتی نامناسب، تمام زحمات خودش را به باد داد.

هم انرژی و اعتبار خودش را به هدر داد و هم اینکه شاید فرد مقابل را در مرتکب شدن به کار اشتباه مصمم‌تر و مطمئن‌تر کرد.

هر دو طرف ضرر کردند. در حالی که با اقدامی مناسب‌تر و تدبیر بیشتر، دو طرف می‌توانستند برنده این تعامل باشند.

چه موقعیت‌های برد – بردی که با چنین قصورها و بی‌ملاحظگی‌هایی به موقعیت‌های باخت – باخت تبدیل می‌شوند.

 

پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را بخوانید:

وقتی یک دغدغه معمولی کل دنیایمان را اشغال می‌کند

دو دشمن سعادت انسان

این مطالب رو هم پیشنهاد می‌کنیم ببینید

5 دیدگاه

  1. سلام
    واقعا هنر و مهارت بزرگی هست که بتونیم بدون آسیب زدن و آسیب دیدن کمکی شایسته و بدرد بخور کنیم. و حساسیت های خاصی دارد که عدم توجه به آنها، ممکن است مشکل پیچیده تری از مشکل قبلی بوجود آورد که نه تنها قابل حل نیست، بلکه خسارات بیشتری هم برای طرفین دارد.
    خودم به توجه به این تجربیات تلخی که داشتم، به این نتیجه رسیدم که هیچ گاه به کسی کمک مستقیم نکنیم. بجاش مشاور و راهنمای خوبی معرفی کنیم. یا کتابهای خوب یا فایل صوتی، نوشته ای در سایتی و… معرفی کنیم. یا خیلی خواستیم کمک کنیم، این جور منابع رو براش تهیه کنیم.
    اما متاسفانه در برخی موارد مشکل از آنجایی شروع میشه که سعی میکنیم در مشکلی با طرف مقابلمان ابراز همدردی کنیم…
    و ناخواسته به او راهکار میدهیم… و زمانی متوجه اشتباه خودمان میشویم که کار از کار گذشته…
    در ابتدا تلاش برای ارائه راهکار میکردیم…، اما بعدها میبینیم خود، مسکن شده ایم…

    1. علی عزیز،
      همانطور که تو تیتر این نوشته هم نوشته‌ام، به نظرم واقعا هر کمک کردنی مهارتی می‌خواهد.
      همونطور که گفتی همه ما در هر شرایطی احساس متخصص بودن بهمان دست می‌دهد و سعی می‌کنیم برای هر مشکلی راهکاری ارائه دهیم که مبادا بی‌سواد و نادان به نظر برسیم.
      اما به نظرم بهترین کار معرفی کردن منابع و مشاوران خوب در مواردی هست که تخصص کافی در موضوع مربوطه نداریم.
      ممنونم که نظرت رو اینجا نوشتی.
      موفق باشی.

  2. سلام . بله درست گفتید. یک مدل کمک کردن هم هست که البته مقداری با این مطلبی که شما گفتید فرق داره . کسی که به مثلا خواهر یا برادرش که نیاز مالی داشته کمک کرده و بعد هر جا نشسته بادی به غبغب انداخته و از کمک های مالیش به خواهرو برادرش گفته. ای کاش همچین افراد اصلا کمک نکنن. خیلی بهتره.وقتی کمک میکنن و جار میزنن عزت نفس اون بنده خدایی که نیازمنده رو له میکنن.
    در ضمن من مطالب شما رو در تلگرام هم دنبال میکنم 🙂

    1. سلام بیتای عزیز،
      باهات موافقم.
      من بارها شاهد چنین کمک‌هایی توسط افراد مختلف به دیگران بوده‌ام.
      معمولا هم نگاهم به فردی که چنین رفتارهایی انجام می‌دهد، به کلی دگرگون می‌شود و ناخودآگاه ارتباطم با او کمتر می‌شود.

      ضمنا، متاسفانه هر کاری می‌کنم نمی‌تونم وبلاگت رو به لیست فیدخوانم اضافه کنم.
      اگه فید وبلاگت رو برام بفرستی ممنونم می‌شم.
      اینجوری بهتر می‌تونم پیگیر نوشته‌هات باشم.
      ممنونم ازت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *