کمال گرایی افراطی مشکلی است که شاید بسیاری از ما در زندگی با آن مواجه باشیم. به این صورت که برای یک چیز کامل ارزشی بسیار بیشتر از مشابه آن اما با نقص جزئی قائل شویم. این تمایل باعث خواهد شد تا بیش از آن که در پی دستیابی به نتیجه‌ای ارزشمند باشیم، موجبات از دست دادن آرامش خودمان را فراهم آوریم.
دن اریلی به سؤال یکی از مخاطبانش در خصوص موردی با مشکل مشابه پاسخ داده است.
پرسش
دن عزیز،
هر بار که خواهرم میزبان یک مهمانی شام است، اصرار دارد که تمام غذاهایی که سرو می‌شوند همگی خانگی باشند. او توجه چندانی به این موضوع که استانداردش بیش از حد معمولا بالاست، ندارد. برای اینکه اوقات بهتری داشته باشد، پیشنهاد کردم تا بعضی از موارد از بیرون خرید شوند، اما او مانع این کار شد. علیرغم استرس بالایی که این کار دارد، او چرا اینقدر بر درست کردن هر چیزی از موارد اولیه اصرار دارد؟
پاسخ
احتمالاً خواهر تو در حال تجربه کردن «کمال گرایی افراطی» است که در آن تمایل بیش از حد به آنچه کاملاً بی‌نقص است وجود دارد—که در مورد او ۱۰۰ درصد خانگی بودن، کامل و بی‌نقص بودن افراطی هست.
کمال گرایی افراطی در یک مطالعه در مورد جوراب مشاهده شد. محققان از برخی افراد سؤال کردند که برای جوراب‌های با مشخصه ۱۰۰ درصد پشم مرینو در مقایسه با جوراب‌هایی با مشخصه ۹۸ درصد پشم مرینو چقدر بیشتر حاضرند پرداخت کنند. از گروه دیگری از افراد پرسیده شد که برای جوراب‌های با مشخصه ۹۶ درصد پشم مرینو در مقایسه با جوراب‌هایی با مشخصه ۹۴ درصد پشم مرینو چقدر بیشتر حاضرند پرداخت کنند. در هر دو مورد سؤال در مورد ۲ درصد اختلاف پشم جوراب‌ها بود اما در مورد اول ۲ درصد بیشتر، باعث دستیابی به حد کمال بود و در مورد دوم ۲ درصد، تنها یک بهبود مختصر در کیفیت جوراب تلقی می‌شد. شرکت‌کنندگان حاضر شدند مبلغ خیلی بیشتری را برای مورد اول در مقایسه با مورد دوم پرداخت کنند.
این یافته‌ها نشانگر این موضوع هستند که افراد ارزش خیلی بیشتری برای کامل مطلق بودن قائلند. شاید به این دلیل که ما چیزهایی را که کامل مطلق هستند در دسته‌بندی ذهنی متفاوتی از آن چیزهایی قرار می‌دهیم که تقریباً هستند.
در مورد خواهر تو درست کردن ۹۵ درصد به جای ۱۰۰ درصد غذاهای مهمانان در خانه شاید باعث صرفه‌جویی در وقت او شود اما این کار باعث از دست رفتن کمال مطلق خواهد شد. با این اوصاف، به جای تحت تأثیر قرار دادن غرور او در خصوص اینکه تمام غذاهایش کاملاً خانگی هستند، می‌توانی این روش را امتحان کنی که برای مثال به او پیشنهاد دهی دسر را از از یک نانوا در بازار محلی بخری. این موارد اصولاً خانگی نیستند، اما می‌توانی به او کمک کنی که به آنها به چشم غذای خانگی نگاه کند.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
سؤال از دن اریلی | لذت ابتدایی یا لذت انتهایی؟