خیلی از اوقات که ما به‌تازگی وارد یک جمع یا گروهی خاص می‌شویم، چالش فکری که برایمان پیش می‌آید این است که افراد دیگری که به‌تازگی با آن‌ها همراه شده‌ایم و ارتباط برقرار کرده‌ایم، آیا ما را دوست دارند و از ما خوششان می‌آید یا نه. این دغدغه گاهی اوقات برایمان مشکل‌ساز می‌شود. یکی از مخاطبان دن اریلی به‌تازگی وارد دانشگاه شده، دغدغه‌ای مشابه را با او مطرح کرده و خواسته که راه‌حلی برای آن پیشنهاد دهد.
پرسش
دن عزیز،
من چند هفته پیش دانشگاه را شروع کردم و الان مدتی هست که ذهنم به‌شدت درگیر این موضوع هست که آیا افرادی که ملاقاتشان می‌کنم، از من خوششان می‌آید و دوستم دارند یا نه. راه‌حلی برای اینکه بتوانم در حضور دیگران آرامش بیشتری داشته باشم، سراغ داری؟
پاسخ
برای اینکه خیالت راحت شود بهتر است بدانی که خیلی از ماها تمایل به این داریم که میزان لذت دیگران از هم‌نشینی با خودمان را کمتر از مقدار واقعی تخمین بزنیم. در سال ۲۰۱۸، Erica J. Boothby و همکارانش مقاله‌ای در مورد موضوعی با عنوان «شکاف دوست داشتن» منتشر کردند – اختلاف میان آن مقداری که ما فکر می‌کنیم دیگران ما را دوست دارند و مقداری که آن‌ها در واقعیت ما را دوست دارند. در یکی از آزمایشات، آن‌ها از دانشجویان سال اول دانشگاه خواستند تا به میزان علاقه خودشان به هم‌اتاقی‌هایشان امتیاز بدهند و همچنین امتیاز دیگری بر اساس میزانی که فکر می‌کنند هم‌اتاقی‌هایشان از آن‌ها خوششان می‌آید، بدهند.
در نهایت بر اساس نتایج به‌دست‌آمده دریافتند که شرکت‌کنندگان به شکلی سیستماتیک میزان علاقه دیگران به خودشان را کمتر از حد واقعی تخمین می‌زنند. در واقع، این مسئله تا خردادماه و تا زمانی که افراد با هم زندگی طولانی‌مدتی داشته باشند و متوجه بشوند که دیگران چقدر دوستشان دارند، طول نکشید و همان اوایل سال تحصیلی انجام گرفت. پس تلاش کن بیشتر بر انرژی اجتماعی خودت تمرکز کنی و زمان‌های باکیفیت بیشتری را با دوستانت سپری کنی و خیلی نگران نتایج کار نباشی.
روی این لینک بزنید تا وارد کانال تلگرامی یادداشت‌ها شوید
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
سؤال از دن اریلی | در دنیای ذهنی تصمیمات بهتری می‌گیریم یا در دنیای فیزیکی؟
سؤال از دن اریلی | آیا نقد عملکرد دیگران فایده‌ای هم برایمان دارد؟