شما در زندگی روزمره خودتان یک جمع کننده هستید یا انتخاب کننده ؟
اصلاً جمع کننده بودن خوب است یا انتخاب کننده بودن؟
قبلاً هم نوشتم که تعداد زیاد گزینهها و انتخابها نهتنها باعث افزایش خوشحالی و شادی و رضایت ما در زندگی نخواهد شد، بلکه ناراحتی و افسوس ما را هم بهمرور افزایش میدهد و فشار روحی و روانی بیشتری بر ما وارد خواهد کرد.
البته میزان این ناراحتی و افسوس بسته به روحیات و ویژگیهای فردی و شخصیتی هر کس متفاوت است که در نوشتارهای آینده بیشتر در مورد این تفاوتها خواهم نوشت.
وقتی که تعداد گزینههای قابل انتخاب توسط ما در یک زمینه افزایش مییابد، تبعات و آثار آن بر ذهن و فکر ما هم بیشتر میشود.
رشد تعداد گزینهها سه اثر ناخوشایند بر روحیات ما دارند:
- اول اینکه میزان تلاش و تفکر مورد نیاز برای گرفتن یک تصمیم را به شدت افزایش میدهند.
- دوم اینکه احتمال اشتباه به میزان قابل توجهی افزایش مییابد.
- سوم اینکه عواقب روانی اشتباهات را شدیدتر میکند و اگر ما متوجه اشتباهی در انتخابمان شویم، تکتک گزینهها را در مقابل چشمانمان تجسم خواهیم کرد و ناگزیر باید درد انتخاب نکردن آنها را تحمل کنیم.
اما افراد رویکردهای متفاوتی در مقابل تصمیمات و انتخاب گزینههای متعدد اتخاذ میکنند و طبقهبندیهای مختلفی از این رویکردها در کتابها و مقالات ارائه شده است.
یکی از این دستهبندیها جمع کننده یا انتخاب کننده بودن هست.
مشخصههای یک انتخاب کننده
یک انتخاب کننده کسی است که:
درباره احتمالات قبل از تصمیم گیری به صورت فعال فکر میکند.
درباره آنچه در زندگی برای او مهم است، میاندیشد.
در مورد جنبههای مهم یک تصمیم خاص و عواقب کوتاهمدت و بلندمدت آن تفکر میکند.
طوری تصمیم میگیرد که بازتابدهنده آگاهی از مفهوم یک تصمیم به خصوص برای وی باشد.
و در نهایت به حد کافی دقیق است تا به این نتیجه برسد که شاید هیچ یک از گزینههای موجود رضایتبخش نباشند و اگر گزینه جایگزین مناسب را میخواهد، شاید لازم باشد خودش آن را ایجاد کند.
همه این اقدامات و رویکردها منتهی به انتخاب مناسبترین گزینه و حذف سایر گزینهها میشود.
مشخصههای یک جمع کننده
اما یک جمع کننده هیچ کدام از کارهای گفته شده در بالا را انجام نمیدهد. تنها کاری که یک جمع کننده بلد است انجام دهد این است که مدام به گزینهها و راهحلهای مختلف چنگ بیندازد و امیدوار باشد که با این کار بتواند رضایتمندی و موفقیت خود را در زندگی افزایش دهد.
یک فرد جمع کننده نه اولویتهایش در زندگی تعریف شده هستند و نه میتواند تصمیمات و انتخابهای خود را بر اساس اهمیت دستهبندی کند.
فرد جمع کننده مدام در حال تکثیر حق انتخابهای خود در میان تصمیمات مختلف است و این کار باعث میشود که شانس تصمیمگیری درباره اهمیت هرکدام از گزینهها را از دست بدهد.
یک جمع کننده، در بسیاری از مواقع نمیتواند یک انتخاب مشخص داشته باشد و در حد امکان تصمیمات خود را به تأخیر میاندازد و همیشه در پی استفاده از کلیه مزایا و امتیازات در دسترس هست و جرئتی برای حذف گزینههای پیش رو ندارد مگر اینکه مجبور به این کار شود و هیچ چاره و راهحل دیگری نداشته باشد.
جمعبندی
در دنیای پر از انتخابهای رنگارنگ و مختلف ما ناگزیر از اولویتبندی معیارها و ارزشها، بررسی دقیقتر گزینهها و در نهایت انتخاب بهترین آنها هستیم و اگر صرفاً به امید کسب حداکثر دستاوردها بخواهیم در مقابل انواع انتخابها و تصمیمات مقاومت کنیم و آنها را به تأخیر اندازیم، مطمئناً حاصل کارمان شکست در اثر تعلل بیش از حد خواهد بود و به بسیاری از خواستهها و اولویتهای مهم خودمان نخواهیم توانست دست پیدا کنیم.
پیشنهاد میکنم بعد از مطالعه این یادداشت، نوشتارهای زیر را هم بخوانید:
علاقه ما به افزایش تعداد گزینه های قابل انتخاب و دردسرهای آن
2 دیدگاه