یکی از دغدغه‌هایی که همواره با آن مواجه بودم، مواقعی بود که با بی‌ادبی یا رفتار نادرست دیگران در مکان‌های عمومی مواجه می‌شدم. این موضوع که چگونه باید با این افراد برخورد کرد و چگونه به آنها واکنش نشان داد، برایم جای سؤال بود.
نحوه برخورد در مقابل این رفتارهای بی‌ادبانه می‌تواند یکی از معیارها و محک‌های آداب اجتماعی ما باشد.
البته آسان‌ترین و بی‌دردسرترین واکنش همان بی‌تفاوت بودن و آسان گرفتن موضوع است که بسیاری از مردم هم این کار را انجام می‌دهند.
مشکل اصلی آنجاست که معلوم نیست یک فرد غریبه چگونه واکنش نشان خواهد داد. در صورت عکس‌العمل نامناسب، اگر به روش خود او واکنش نشان دهید، اوضاع به‌احتمال‌زیاد بدتر خواهد شد.
ولی افرادی هم هستند که دوست دارند در هر شرایطی فرد مقابلشان را نصیحت کنند و کاری را که ازنظرشان درست است به او بیاموزند و او را مجاب به رعایت آداب و اصول کنند. این دسته از افراد اصلا برایشان مهم نیست که اوضاع چگونه پیش خواهد رفت. بسیار پیش‌آمده که به خاطر این رفتار دچار دردسر شده‌اند.
برای اینکه بدانم راه و روش درست این کار چیست به امیلی‌پست مراجعه کردم که مرجعی درزمینه اتیکت و آداب معاشرت در موقعیت‌های مختلف است.
بر اساس نوشته‌های امیلی‌پست در چنین موقعیت‌هایی بایستی ابتدا شرایط را سنجید و بعد اقدام کرد.
چه کسی بی‌ادبی کرده است؟
آیا کسی که به شما توهین کرده یک غریبه است و پرخاشگرانه رفتار می‌کند، بهتر است پاسخ ندهید تا هدف خشم او واقع نگردید.
چه نکته‌ای را می‌خواهید تذکر دهید؟
ازنظر امیلی‌پست تذکر دادن خطایی کوچک اشکالی ندارد: «ببخشید، ولی فکر می‌کنم روی صندلی من نشسته‌اید.» ولی اصلاح رفتار یک غریبه وظیفه شما نیست: «روی زمین تف نکنید – بی‌ادبانه است!» یا «زباله را روی زمین نیندازید – کار درستی نیست!»
مراقب لحنتان باشید
اگر تصمیم گرفتید چیزی بگویید، با لحنی خوشایند و بی‌غرض تذکر دهید: «ببخشید، این چرخ‌دستی خرید من است»، یا «ممکن است کلاهتان را بردارید؟ من پرده را نمی‌بینم».
اشتباهات بچه‌های مردم را اصلاح نکنید
اگر مشکلی ایجادشده است با والدین صحبت کنید: «می‌دانم در هواپیما به بچه‌ها سخت می‌گذرد، ولی ممکن است از دخترتان بخواهید به صندلی من لگد نزند، متشکرم.»
به مقامی بالاتر رجوع کنید
اگر به تقاضای مؤدبانه شما ترتیب اثر داده نشد، موضوع را با مقامی مسئول مطرح کنید. برای مثال اگر دخترک همچنان به لگدزدن ادامه داد با مهمان‌دار صحبت کنید.
امیلی پست توصیه‌هایی هم در این مورد دارد:
مسئله را شخصی نکنید
شاید کسی که به شما بی‌ادبی کرده روز سختی داشته است.
در مورد هر مسئله‌ای جنگ راه نیندازید
گاهی بهتر است مسائل را نادیده بگیرید. آیا با الم‌شنگه به پا کردن برای کسی که دوازده قلم جنس دارد و در صف ده قلمی‌ها ایستاده به‌جایی می‌رسید؟ چند نفس عمیق بکشید و از خودتان بپرسید: «آیا واقعاً ارزش آن را دارد که اعصاب خودم را خردکنم؟»
به خنده و شوخی برگزار کنید
در چنین مواردی برخورد دوستانه و حس شوخ‌طبعی می‌تواند به شما کمک کند. بخندید و موضوع را عوض کنید.
با توجه به توصیه‌های گفته‌شده به‌راحتی می‌توان در موقعیت‌های مختلف واکنش و برخورد مناسب را تشخیص داده و به همان صورت رفتار کرد.
به نظر می‌رسد همه توصیه‌های امیلی‌پست در جهت حداقل کردن تنش‌ها، ممانعت از بروز هرگونه مشکل و پرخاش، ایجاد کمترین مزاحمت برای دیگران و هم‌زمان راحتی خود فرد هست. با این معیارها می‌توان بسیاری از رفتارها را اصلاح و در موقعیت‌های مختلف درست‌ترین واکنش را نشان داد.
مطالب پیشنهادی برای مطالعه:
احترام به خود قبل از احترام به دیگران
با توجه به این که همه موارد ذکر شده دارای اهمیت هستند اما به نظر من مورد آخر “به خنده و شوخی برگزار کنید” از سایر موارد کارسازتر است.
شخصا تجارب خوبی در این زمینه داشتم. 😉
بله جناب معاشرتی عزیز
درست می‌فرمایید ولی شاید نتوان برای همه موقعیت‌ها یک نسخه واحد پیچید
به نظرم لازم است براساس موقعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم تصمیم گرفته و اقدام کنیم.
موفق باشید.