همه ما یک روزی در یکجایی تصمیم جدی گرفته‌ایم تا برای رسیدن به هدفی بزرگ تلاش کنیم. هدفی بی‌نظیر که خیلی از افراد آرزویش را در سر دارند.
مطمئناً یکی از صحنه‌ها و تصاویری که آن لحظه در ذهن خودمان تجسم کرده‌ایم، صحنه تشویق و تحسین دیگران بوده و این موضوع انگیزه زیادی را در ما برای تلاش جهت رسیدن به آن هدف به وجود آورده است.
بعد از تصمیم گرفتن به تلاش برای رسیدن به هدفی خاص، در ادامه مسیر هم ممکن است دریافت این تشویق و تحسین به انگیزه اصلی افراد برای تحمل سختی‌ها و مشقات و تلاش بیشتر تبدیل شود.
اما یکی از تفاوت‌های اصلی اشخاص موفق و ناموفق به زمان‌بندی دریافت تشویق مربوط می‌شود. افراد موفق وقتی شروع به برنامه‌ریزی و تلاش برای رسیدن به هدف می‌کنند، خودشان را برای انواع شکست‌ها و تحقیرها آماده می‌کنند و می‌دانند که در مسیر رسیدن به قله، مشقت‌ها و دشواری‌های بسیاری وجود دارد و رسیدن به هدف برایشان زمان‌بر خواهد بود.
ولی افراد ناموفق شاید یکی از اشتباهاتشان، زمان‌بندی نادرست در دریافت تشویق و رسیدن به هدف باشد. این افراد معمولاً با اولین شکست یا تحقیر از ادامه مسیر و تلاش برای رسیدن به هدف دست می‌کشند.
برای مثال ورزشکاری را تصور کنید که هدف اصلی‌اش رسیدن به مقام قهرمانی در رشته ورزشی خودش است. این ورزشکار درصورتی‌که انتظار داشته باشد از همان اول مورد تشویق همگان قرار گیرد، با اولین شکست و اولین تحقیر از ادامه مسیر منصرف خواهد شد و کسی به قهرمانی خواهد رسید که همه شکست‌ها و تحقیرها را باوجود تلاش‌های فراوان تحمل کند.
شاید تفاوت اصلی افرادی که به هدفشان رسیده‌اند و افرادی که دررسیدن به هدف اصلی‌شان ناموفق بوده‌اند، همین زمان‌بندی در دریافت تحسین و تشویق از دیگران بوده است. به قول محمدرضا شعبانعلی:
موفقیت از فاز تشویق شروع نمی‌شود، از فاز تحقیر شروع می‌شود.
باید صبر کرد. صبر کرد و صبر کرد.
باید تلاش کرد و تحمل کرد.
تا نخستین نشانه‌های موفقیت پدیدار شود.
مطالب پیشنهادی برای مطالعه:
توصیه‌های پدر تبلیغات برای موفقیت
برای موفق شدن، بیش‌ازحد اعتماد نکنید
یک پیشنهاد برای ترک عادات بد و ایجاد عادات خوب
خلاصه‌ای متفاوت از کتاب ۷ عادت مردمان مؤثر