برخلاف آنچه بسیاری از ما انتظار داریم، دنیا پر است از قوانین غیرمنطقی. و این باعث می‌شود ما همچون قربانیان این قوانین، گاهی برای انجام کارهای خوبمان پاداش دریافت کنیم و گاهی بدون هیچ دلیلی مجازات شویم. به همین خاطر مسیر رسیدن به شادمانی آنقدری که دوست داریم، منطقی و ساده نیست. در واقع مسیر دستیابی به حال خوب و شادمانی بسیاری از اوقات وابستگی چندانی به وضعیت ما ندارد و در عمل در میانه یک طیف محدود در حال نوسان است. همانطور که تحقیقات نشان می‌دهند، بعد از مدتی سطح شادمانی و رضایت از زندگی فردی که توانایی راه رفتن خود را از دست داده برابر می‌شود با کسی که سالم است و می‌تواند به راحتی راه برود.
از سویی دیگر برخلاف ترجیح همه ما انسان‌ها ماندن دائمی در سطح بالای طیف شادمانی، عملاً غیرممکن و رؤیایی بیش نیست. اما گاهی اوقات که شرایط و اوضاع بر وفق مراد است، ما باز هم حس چندان خوبی نداریم و نیاز به شادمانی را در خودمان احساس می‌کنیم. در چنین شرایطی شاید دستکاری مواد شیمیایی مغزی، بهترین کاری باشد که در آن لحظه بتوان انجام داد.
اگر این قانون را بخواهیم به ساده‌ترین شکل ممکن بیان کنیم، بهترین راه برای افزایش ترشح مواد شیمیایی شادی‌آفرین مغزی، انجام کاری است که در لحظه دوست داریم انجامش دهیم. البته این امکان شاید بسیاری از اوقات برایمان میسر نباشد.
برای مثال خوردن غذایی خوشمزه یا یک چرت کوتاه بعد از یک روز کاری خسته‌کننده، هر کدام می‌تواند حسی خوب در درون ما به وجود بیاورند. نکته مهم بعدی در این مسیر، زمان‌بندی این کارهاست. تا جایی که گاهی اهمیت زمان‌بندی درست بیشتر از ارزش ذاتی آنها می‌تواند تأثیرگذار باشد.
کسی که غذایی خوشمزه و عالی را بعد از پر کردن شکم خود با کلی هله هوله، تجربه می‌کند یا فردی که چرت کوتاه خود را یک ساعت قبل از خواب شب خود تجربه می‌کند، نشان از زمان‌بندی نادرست برای رسیدن به حسی خوب و لحظاتی پر از شادمانی دارد. این دو مثال ساده‌ترین حالت برای نشان دادن اهمیت بالای زمان‌بندی فعالیت‌ها نسبت به ارزش ذاتی فعالیت‌ها بودند.
از همین رو داشتن ساعات کاری منعطف و همچنین داشتن مدیریت کامل بر زمان‌های روزانه دستیابی به رضایت و شادمانی حداکثری احتمالاً خیلی مهم‌تر و اثربخش‌تر از داشتن ثروتی زیاد و امکاناتی فراوان باشد.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
بهترین سؤالاتی که هر روز می‌توان از خود پرسید
ریسک اختصاصی خودتان را بیابید و به اندازه کافی در بازی بمانید