هر کسی مدل ذهنی خاصی نسبت به موفقیت دارد و نحوه دستیابی به آن را به شکل خاصی می‌بیند. نکته مشترک در میان بسیاری از این ذهنیت‌های مختلف، تصور موفقیت به‌عنوان نقطه‌ای ایده‌آل و لذتبخش است که فرد موفق در آنجا به نهایت آمال و آرزوهایش رسیده و در آرامش و با خیال راحت زندگی‌اش را سپری می‌کند.
اتفاقاً با همین ذهنیت هم آن نقطه خیالی خودشان را هدف قرار داده و به سمت آن حرکت می‌کنند. دریغ از اینکه آن هدف سرابی بیش نیست.
آن‌طور که من از بزرگان و افراد موفق آموخته‌ام، موفقیت یک مقصد یا قله نیست، بلکه یک مسیر است. یک مسیر سربالایی، ناهموار و پر از ابهام که طی کردن آن نیازمندی‌های بسیاری از جمله تلاش و پشتکار و تخصص لازم برای حرکت در مسیر موردنظر دارد.
طی کردن مسیر موفقیت با گذشت زمان نه‌تنها آسان‌تر نمی‌شود بلکه دشوارتر و طاقت‌فرساتر هم خواهد شد و کسی که با هدف رسیدن به آسایش و آرامش گام در این مسیر می‌گذارد، مطمئناً بعد از طی بخش کوچکی از مسیر، خسته و ناامید از رسیدن به مقصد موردنظرش، به نقطه اول بازخواهد گشت و ناچار به دنبال قله و مسیر خوشبختی دیگری خواهد گشت. غافل از اینکه موفقیت و خوشبختی در طی کردن همین مسیر است.
روزی که فرد موفق تصمیم به استراحت دائمی و لذت بردن از دستاوردهای حاصل از موفقیت خود بگیرد و دیگر تلاشی در جهت طی کردن ادامه مسیر نکند، آن روز، آخرین روز موفقیت او و شروع شکست‌هایش خواهد بود.
پس موفقیت و خوشبختی همگی در مسیر حرکت به سمت هدف نهفته‌اند و قله‌ای که بتوانیم در آن مستقر شویم و تا پایان عمر احساس خوشبختی و موفقیت کنیم، وجود ندارد.
هر چه هست گذرگاه پرپیچ‌وخم است و ما که تصمیم به موفقیت گرفته‌ایم و در این مسیر گام گذاشته‌ایم، محکوم به طی کردن این گذرگاه‌های تنگ و تاریک و دشوار و لذت بردن از آن‌ها هستیم.
در حرکت به سمت موفقیت مسیر همان مقصد است، سعی کنید از آن لذت ببرید و از مناظر و خوشی‌های آن حداکثر استفاده را بکنید و تجربیات و آموخته‌های مسیر را اندوخته کنید که در ادامه به کارتان خواهد آمد.
بنابراین مسیری را انتخاب کنید که بتوانید از حرکت در آن بیشترین لذت را ببرید. آهسته و پیوسته حرکت کنید که هیچ قله و مقصدی انتظار اقامت دائمی شما را نمی‌کشد، تنها فرصت شما برای لذت بردن همان مسیر است. در صورتی که نتوانید از مسیر لذت ببرید، در نهایت بازنده خواهید بود.
مطالب پیشنهادی برای مطالعه:
ضرورت پرداختن به رشد و توسعه فردی در شرایط امروز کشور
نوشته شما بسیار مفید بود و لذت بردم. و مطلب دیگری هم خواندم که به نظرم جالب بود در همین زمینه و لینکش رو میزارم تا دوستان تمایل داشتن استفاده کنن:
http://asreit.co/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%A8-%DA%A9%D9%86%D9%85%D8%9F/
سلام
تکلیف اون ادمی که دوست داره به هدفش برسه و اتفاقا تلاش زیادی هم میکنه ولی ازمسیر لذت نمیبره چیه؟
اون نمیتونه به موفقیت برسه یا هدف اشتباهه؟ منظورم اینکه این چیزی که شما بیان کردی یه قانون؟
کسی یه هدفی رو دنبال میکنه ولی تومسیر رسیدن لذت نمیبره اون ادم موفقی نیست؟
سلام سجاد عزیز
به نظرم اگر انسان عشق و علاقه واقعی به هدف داشته باشد، مسیر هم برایش لذتبخش خواهد بود و این عشق، دشواری‌ها را آسان خواهد کرد.
مگر می‌شود آدمی به عشق رسیدن به یک هدف عالی گام در مسیری بگذارد و آن مسیر برایش ملال‌انگیز، آزاردهنده و غیرقابل تحمل باشد؟
در این صورت باید به عشق و علاقه واقعی او به هدف باید شک کرد.
شاید هم آن هدف سرابی بیش نیست و یا فرد اعتقاد و علاقه قلبی به هدفی که انتخاب کرده ندارد که در این صورت مدت زمان زیادی نخواهد توانست در آن مسیر دوام بیاورد و سختی‌های آن را تحمل کند و در نهایت ترجیح خواهد داد تا آن هدف و رسیدن به آن را رها کرده و به هدف دیگری مشغول شود.
موفق باشی
اینجاست که می گن موفق ماندن سخت تر از موفق شدن است!
به قول فیلم جنگجوی درون، خود سفر مقصد هست!
دقیقا ?
رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود، رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
البته عمل کردن و به یاداشتن این موضوع خودش نیاز به تمرین و ممارست داره.
بله درسته مهدی عزیز
باید مسیر درست رو تو زندگیمون انتخاب کرده و آهسته و پیوسته در اون قدم برداریم.
پیگیری نوشته‌های خوب وبلاگت هستم.
باعث افتخاره.ممنونم