توانایی تبدیل بدبختی به تجربه خوب، استعداد نادری هست که بسیاری از افراد مورد تحسین ما که نامشان در تاریخ ماندگار شده، از آن برخوردار بوده‌اند. نمی‌دانم نام آن را می‌شود گذاشت شجاعت، مقاومت یا تاب‌آوری؛ اما شاید این همان چیزی باشد که هر انسانی در جایی از زندگی خود به آن نیاز پیدا خواهد کرد.
فرانسیس بیکن در نقل قولی از سخنرانی فیلسوف رواقی، سنکا، به این موضوع اشاره می‌کند که: «ما چیزهای خوبی را که حاصل موفقیت‌اند آرزو می‌کنیم، اما چیزهای خوبی را تحسین می‌کنیم که حاصل مصیبت‌اند.»
وقتی از افراد عادی خواسته می‌شود که انسان‌هایی را نام ببرند که بیش از همه تحسین‌شان می‌کنند و بگویند چرا این زنان و مردان ستودنی هستند، شجاعت و توانایی غلبه بر سختی‌ها، ویژگی‌هایی هستند که در اغلب موارد به منزله دلیل تحسین به آنها اشاره می‌شود. اما شاید خودشان هیچ‌وقت به آن اندازه که باید به چنین توانمندی و مهارتی در خود نیندیشیده و برای به دست آوردن آن هیچ تلاشی نکرده باشند. چنین افرادی تنها چیزی که در آرزوی دستیابی به آن هستند نه مسیر طی شده برای رسیدن به نقطه نهایی، بلکه تنها و تنها آن نقطه پایانی و خوشی‌ها و شادمانی‌های حاصل از آن هست.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید: