در دنیای دیجیتال امروز و با توجه به تأثیرگذاری بی‌حدومرز تکنولوژی و رسانه‌ها بر زندگی و سلایق و ارزش‌های افراد، روحیه زیاده‌خواهی در میان مردمان جوامع مختلف همواره در حال گسترش است.
همه رسانه‌ها در حال القا کردن این حس در مخاطبانشان هستند که با خرید و به دست آوردن محصولات و خدمات موردنظر آن‌ها میزان رضایت، خوشحالی و خوشبختی در زندگی‌شان به میزان زیادی افزایش خواهد یافت و تجربه آن‌ها از زندگی لذت‌بخش‌تر خواهد شد.
این نوع رویکردها در دنیای جدید به‌مرور تأثیر خود را بر زندگی مردمان مختلف می‌گذارد و به دست آوردن جزو یکی از دغدغه‌های اصلی آنان می‌شود.
اکثر مردم همواره در پی این هستند که به دست بیاورند. دوست دارند از هر چیزی بیشتر از آنچه که دارند به دست آورند. علاقه و تمایل روزافزون به کسب مالکیت روز به روز در حال افزایش است.
پول بیشتر، خانه با متراژ بیشتر، ماشین با قیمت بالاتر، تعداد دوستان بیشتر، تعداد فالوئرهای بیشتر در شبکه‌های اجتماعی. قبل از اینکه فرصتی پیدا کنند و از داشته‌هایشان بهره کافی ببرند، در پی به دست آوردن مقدار بیشتری از داشته‌هایشان هستند.
به نظر می‌رسد با افزایش این کمیت‌ها در زندگی افراد برخلاف انتظار، روز به روز آرامش هم به همان نسبت کاهش پیدا می‌کند. ترس و وحشت از دست دادن هم به همان نسبت افزایش می‌یابد. هرچقدر که بیشتر بر کمیت دقیق می‌شوند و در جهت افزایش تلاش می‌کنند، انگار میزان توجه و تمرکزشان بر کیفیت‌ها کمتر می‌شود.
هرروز عمق دوستی‌ها و عمق لذت‌های افراد کمتر می‌شود. به‌مرور همه افکار و لذت‌ها سطحی می‌شوند.
به نظر من در روابط و خوشی‌های زندگی کیفیت و کمیت آن طور که دوست داریم و مطلوب ماست، باهم قابل جمع نیستند.
ای‌کاش بتوانیم در این دنیای شلوغ و پرسروصدا و پرسرعت لحظه‌ای توقف کنیم و به‌دوراز هیاهوها و جنب‌وجوش‌ها، لحظاتی را با خودمان خلوت کرده و در خصوص کیفیت روابط و لذت‌ها و عمق دوستی‌ها و دل‌خوشی‌هایمان تأمل کنیم.
ای‌کاش بتوانیم حد و مرزی برای مالکیت‌ها و میزان مطلوب از آنچه که می‌خواهیم، تعیین کنیم و هدفمان را دستیابی به آن قرار دهیم و در نهایت به زندگی مطلوبمان بپردازیم.
ای کاش بتوانیم این مسابقه‌های بی‌پایان توسعه قلمروهای شخصی را به اتمام برسانیم و در ادامه به خودمان و سبک زندگی‌مان بپردازیم.
ای کاش لحظه‌ای ارتباط خود را با همه شبکه‌های اجتماعی و اینترنت قطع کنیم و از این دنیای مدرن کناره گرفته و لحظه‌ای را به تفکر و آرامش بگذرانیم. به دور از هرگونه دغدغه‌ای.
به دور از دغدغه ارتباطات دنیای مجازی،
به دور از دغدغه تعداد فالوئر،
به دور از دغدغه خرید و جمع کردن اجناس رنگارنگ،
به دور از دغدغه افزایش دارایی و اموال.
چند روزی هست که ارتباطم را با شبکه‌های اجتماعی کمتر کرده‌ام و فعالیتم در این فضاها کاهش یافته است. البته ادعا نمی‌کنم که نیازی به حضور یا فعالیت در این شبکه‌ها نیست. ولی با توجه به تجربه چندروزه‌ام، به نظرم دوری از هیاهو و سروصدای این محیط‌ها حتی برای مدتی کوتاه و همراه شدن با تفکری عمیق می‌تواند آرامشی لذت‌بخش برایمان به همراه داشته باشد.
پست مرتبط:
زیاده خواهی باعث نابودی لتسان میشه.سادگی و ارامش حاصل از سادگی لذت بخشه.سادگی شیوه ی زندگی امامان هم بوده باز کردن افتار با نون و خرما.از پیچیدگی تنفر پیدا کردم و انسان رو خسته و عصبی میکنه.زنده و شداب باشید.
ازت ممنونم علی عزیز،
موفق باشی.
“داشتن ” در مقابل “بودن”
To have
OR
To be