حداقل محصول قابل عرضه یا MVP (Minimum Viable Product)، محصولی هست که شما با حداقل مشخصه‌های قابل قبول و در کمترین حجم آن را تولید می‌کنید تا محصول طراحی‌شده به راحت‌ترین شیوه ممکن و در کمترین زمان از لحاظ امکان‌پذیری و قابل اتکا بودن، توسط مشتریان واقعی مورد سنجش قرار گیرد. ازاین‌رو مدل ذهنی حداقل محصول قابل عرضه یک مدل ذهنی‌ست که به شما کمک می‌کند تا فرضیات خودتان را به سریع‌ترین شکل ممکن تست کنید.
حداقل محصول قابل عرضه مانع از این خواهد شد که ما بیش از حد در ذهن خودمان با محصول موردنظرمان مشغول باشیم و از انجام کار اصلی طفره برویم به‌طوری‌که تا مدت‌ها خروجی خاصی نداشته باشیم.
رید هافمن، بنیان‌گذار لینکدین در مورد حداقل محصول قابل عرضه چنین دیدگاهی دارد:
اگر شما با ارائه اولین نسخه محصولتان خجالت‌زده و شرمگین نشوید، آن محصول را خیلی دیر به بازار ارائه کرده‌اید.
ضرب‌المثلی هم هست که می‌گوید:
هیچ طرح جنگی مانع از مواجه‌شدن شما با دشمن نمی‌شود.
مایکل تایسون بوکسور معروف هم معتقد است:
هر کسی یک طرح و نقشه‌ای دارد تا زمانی که اولین مشت به دهانش کوبیده شود.
محیط و زمینه کاری مهم نیست، آنچه اهمیت دارد این است که احتمالاً طرح اولیه شما غلط هست. درحالی‌که همان‌جایی که هم‌اکنون ایستاده‌اید، بهترین نقطه برای شروع هست و این نقطه باید بر اساس بازخوردی که از دنیای واقعی می‌‌گیریم، بازبینی و اصلاح شود.
در مدل ذهنی حداقل محصول قابل‌عرضه، کمترین کار ممکن قبل از دریافت بازخورد از دنیای واقعی انجام می‌شود.
با آزمودن تک‌تک فرضیات اولیه، محصول اولیه به‌مرور اصلاح و بر اساس نیازمندی‌های موجود به‌روزرسانی می‌شود. حداقل محصول قابل‌عرضه می‌تواند حداقل سازمان قابل ارائه، حداقل ارتباطات قابل برقراری، حداقل استراتژی قابل پیاده‌سازی و یا حداقل آزمایش قابل انجام باشد.
داشتن مدل ذهنی حداقل محصول قابل عرضه باعث خواهد شد شما به سریع‌ترین شکل ممکن پیش‌فرض‌ها و ذهنیات اولیه خودتان را مورد آزمون قرار دهید و به این ترتیب اولین گام را برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ بردارید.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
