ما خروجی کارمان نیستیم، ما نظرات و دیدگاه‌هایمان نیستیم

ما خروجی کارمان نیستیم، ما نظرمان نیستیم، ما خودمان هستیم، فردی با شخصیت و هویت انسانی منحصربه‌فرد. آنچه به‌عنوان نتیجه کار و تلاش از ما دیده می‌شود، آنچه به‌عنوان نظر و دیدگاه از ما خوانده یا شنیده می‌شود، تنها گوشه‌ای از تلاش ذهنی ما برای به خلق کردن هست. اگر ایرادی در این خروجی‌ها وجود دارد، می‌توانیم متوجه آن ایرادات بشویم، می‌توانیم یاد بگیریم.

ما موجوداتی یادگیرنده هستیم. موجوداتی که می‌بینند، می‌شنوند، فکر می‌کنند، یاد می‌گیرند، انجام می‌دهند، بازخورد می‌گیرند، دوباره یاد می‌گیرند و کار بهتری خلق می‌کنند و نگاه کامل‌تری به دنیای اطراف خودشان پیدا می‌کنند.

وقتی اثری، نظری یا کاری نقد می‌شود، این صرفاً آن اثر و نظر و کار است که نقد می‌شود. این ما نیستیم که نقد می‌شویم. اگر نتیجه کار و تلاش ما دیده نمی‌شود، این نتیجه کار است که دیده نمی‌شود نه ما به‌عنوان یک انسان و فردی مستقل در این دنیا.

در نظر گرفتن دیدگاه و نتیجه تلاش فردی به‌عنوان بخشی از وجودمان و هویتمان، یک خودکشی هست. خودکشی خودخواسته.

وقتی که نتیجه کار من از من جدا شد و در منظر دید عموم قرار گرفت، دیگر من آن آدمی که آن اثر را خلق کرده نیستم. من بازخورد گرفته‌ام، من مخلوق خودم را از نگاه دیگران دیده‌ام و یاد گرفته‌ام و این باعث می‌شود که اثر بعدی من متفاوت‌تر از آن چیزی باشد که اکنون در معرض دید دیگران قرار گرفته.

آثار ثابت هستند و مغز انسان در حال تکامل. آثار بی‌تغییر هستند و شخصیت و ذهن انسان در حال تغییر و بهبود؛ و این یعنی نقد اثر در حکم نقد فرد نیست.

پس نباید ترسید از اینکه اثری نقد شود، نتیجه کاری دیده نشود، دیدگاهی نادرست باشد، نوشته‌ای ایردادار باشد. باید خلق کرد و رد شد. باید آفرید و بازخورد گرفت و روزبه‌روز بهتر شد و جز این راهی به سرمنزل مقصود نیست.

 

پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:

سه بازی سودخواهی انسانی و بازی‌هایی با بیشترین منافع

معیار شما برای دنبال کردن افراد در شبکه‌های اجتماعی چیست؟

ریچارد فاینمن و اهمیتی که جایزه نوبل برای او داشت

این مطالب رو هم پیشنهاد می‌کنیم ببینید

2 دیدگاه

  1. حسین عزیز.
    امروز برای بار چندم این نوشته را خواندم.
    سرنخ های خوبی میدهد دارد برای من به جهت فکر کردن در امور روزانه ام.
    ممنون از آفریدن چنین متنی.
    سلامت باشی.
    در پناه دانایی

    1. بهنام‌جان،
      ممنونم ازت،
      واقعیت اینه که خودم هم گاهی اوقات نیاز دارم این مسئله رو به خودم یادآوری کنم.
      ما بعضی وقتها خیلی به خودمون و بقیه سخت می‌گیریم که شاید اونقدرها هم موضوع پیچیده نباشه.
      فقط کافیه طرز نگاهمون رو به مشکلات و مسائل تغییر بدیم. همین.
      موفق باشی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *