بسیاری از اوقات ما فراموش میکنیم که در جایی غیر از اطراف خودمان زندگیهای دیگری هم در جریان هستند.
فراموش میکنیم که صدها و هزاران کیلومتر آن طرفتر دنیای بزرگتری هم وجود دارد و ملتهایی از فرهنگها، رنگها و نژادهای دیگر زندگی میکنند.
شاید گاهی اوقات از طریق اخبار متوجه شویم که خارج از دنیای محدود و کوچک ما هم دنیای بزرگتری وجود دارد.
ما صرفاً وقتی خبر زلزله، سونامی، قحطی، سیل و … را از رسانهها میشنویم، به یاد دیگر انسانهای نقاط دیگر این کره خاکی میافتیم و فکر و ذهنمان را از دنیای محدود خودمان خارج میکنیم.
صرفاً در این صورت است که به خاطر میآوریم دنیایی در جریان است که خارج از افق دید ماست.
دنیایی که ما با آن درگیریم، دنیای مشکلات، معضلات و دغدغههای شخصی خودمان است. این مشکلات و دغدغههای روزانه ما هستند که ما را به خود مشغول کرده و درعینحال محدودمان میکنند.
مشکلاتی که با حل شدن هرکدام از آنها به سراغ دیگری میرویم. دردهایی که شاید به نظر خودمان بزرگ و لاینحل به نظر برسند ولی یا آنطور که خودمان فکر میکنیم بزرگ نیستند و یا اینکه لاینحل نیستند.
شاید با پذیرش و تفکر در این موضوع، افق دید ما گستردهتر و افکار ما جامعتر شوند.
چند روز پیش نقلقولی از سیسرو در پیام اختصاصی متمم خواندم که بهخوبی این دغدغه را برایمان تشریح میکرد:
دردها، یا شدید هستند یا خفیف.
دردهای شدید، بیتردید گذرا هستند،
تحمل دردهای خفیف هم دشوار نیست.
دردهای ما آنقدر که در ذهن و فکر ما بزرگ و گسترده به نظر میرسند، در واقعیت اینقدر گسترده و حل نشدنی نیستند.
سیسرو بهخوبی این مسئله را مورداشاره قرار داده و ما را متوجه این موضوع میکند که بهتر است فکر و ذهنمان را بهجای دردها متوجه مسائل و موضوعات مهمتر و تأثیرگذارتر بکنیم.
همانطور که سیسرو گفته، دردهای ما چه شدید و چه خفیف نیاز زیادی به توجه و صرف انرژی ندارند که در حالت اول زمان زیادی طول نخواهند کشید و در حالت دوم تحملشان دشوار نخواهد بود.
البته شاید منظور سیسرو از اینکه دردهای شدید زمان زیادی طول نخواهند کشید این باشد که حتی در صورت طول کشیدن این دردها هم، سیستم ذهنی و جسمی ما چنان هوشمند است که با عادت کردن و انطباق شرایط و اوضاع خود با آنها، همان رفتار و واکنشی را در پیش خواهد گرفت که برای دردهای خفیف در پیش میگیرد و به دغدغهای حلشدنی و جزئی برایش تبدیل خواهند شد.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
لطفاً آتش نشان زندگی خودتان نباشید!