بارها نقل‌قول‌هایی با این مضمون شنیده‌ایم که «انسان، چندان از متوسط اطرافیانش فراتر نمی‌رود.» یا اینکه «انسان چندان از متوسط پنج نفری که بیشترین ارتباط را با آن‌ها دارد فراتر نمی‌رود.»
به حدی در مورد این نقل‌قول‌ها سخن گفته شده و آن‌قدر تکرار شده‌اند که دغدغه بسیاری از افراد صرفاً به تعیین اطرافیان و عضویت در گروههای خاص تبدیل شده است.
افراد مدام شروع به عضویت در گروهها و قبایل مختلف می‌کنند. مدام در سمینارها و نشست‌ها حضور می‌یابند. انگیزه اصلی از این کار پالایش و بهبود متوسط اطرافیان است.
اما این اقدامات درنهایت صرفاً به یک دل‌خوشی منتهی می‌شوند. دل‌خوشی از اینکه اولین گام برای کسب موفقیت و بالاتر رفتن از سطح متوسط جامعه برداشته شده است.
به‌محض اینکه ما عضو گروهی می‌شویم، برچسب آن گروه حداقل از دیدگاه خودمان بر روی ما زده می‌شود و دل‌خوشی اصلی حاصل می‌شود.
دانشجوی یک دانشگاه معتبر بودن، عضو یک گروه آموزشی بزرگ بودن، عضو یک انجمن معروف بودن و … همگی مثال‌هایی از این نوع عضویت‌ها هستند که دل‌خوشی‌های بزرگی محسوب می‌شوند و به افراد این تفکر را القا می‌کنند که در مسیر موفقیت قرارگرفته‌اند.
البته من منکر تأثیر بسیار زیاد اطرافیان بر افکار، عملکردها و موفقیت افراد نیستم ولی مطمئناً موفقیت و نتایج موردنظر بدون اقدام و عمل میسر نخواهد بود.
بدون برنامه‌ریزی و اقدام هیچ دستاوردی حتی با هم‌نشین شدن با موفق‌ترین افراد حاصل نخواهد شد.
اشخاصی که در یک گروه تلگرامی متشکل از افراد موفق در یک زمینه خاص، یک گروه آموزشی در یک رشته تخصصی و یا یک گروه پژوهشی عضو هستند و هر شب نگاهی به گروه و اعضای آن می‌اندازند و با لذتی سرشار از اینکه جزو اعضای آن دسته و گروه هستند و بهترین اطرافیان را دور خودشان جمع کرده‌اند، سر بر بالین می‌گذارند و با رؤیاهای شیرین خود به خواب می‌روند، مطمئناً بدون داشتن اراده جدی و اقدام نکردن در جهت اهداف گروه، ره به جایی نخواهند برد.
عضویت در این گروهها که متشکل از افراد موفق یک حوزه مشخص هستند، بدون اراده و اقدام اساسی جز اینکه متوسط سطح عملکرد گروه را کاهش دهد، نتیجه و حاصل دیگری در پی نخواهد داشت.
ما وقتی عضو یک گروه یا قبیله می‌شویم، بهتر است با نگاهی به اعضای گروه و عملکردشان ببینیم که عضویت ما در آن گروه باعث افزایش متوسط سطح اعضای آن گروه می‌شود یا متوسط سطح عملکرد اعضای آن گروه را کاهش می‌دهید.
البته برای ما بسیار خوب خواهد بود اگر در ابتدای عضویت، سطحمان از متوسط سطح اعضا پایین‌تر باشد؛ اما آنچه مهم است، عملکرد ما در ادامه مسیر است و اینکه چقدر تلاش کنیم تا خودمان را به سطح بالاتری برسانیم.
به نظرم اگر همه اعضای یک گروه یا قبیله این دغدغه مهم را داشته باشند و آن را جدی بگیرند، به‌مرور آن گروه یا قبیله ازنظر سطح و کیفیت عملکرد بر سایر گروهها و قبیله‌های مشابه برتری خواهد یافت و می‌تواند به پیشگام جامعه در آن زمینه خاص تبدیل شود.
بنابراین لطفاً برای دل‌خوشی خودتان و صرفا از این رو که شاید یک روز اقدامی بکنید، عضو گروه و قبیله‌ای نشوید. عضویت در گروهها اول‌ازهمه نیازمند تعهد و عمل‌گرایی است، در غیر این صورت ما صرفاً به عنصری اضافه که تأثیری جز کاهش متوسط سطح کیفی و کمی عملکرد گروه ندارد، تبدیل خواهیم شد و گروه بعد از مدتی خود نسبت به حذف ما از میان اعضا اقدام خواهد کرد.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
بهترین مسیر زندگی و نقش راهنمایی دیگران در یافتن آن