بهترین رستوران و مزمزه کردن انواع غذاها به جای خوردن یک غذای خوشمزه

تصور کنید وارد یکی از بهترین رستوران‌های دنیا می‌شوید و مشاهده می‌کنید که افرادی سرپا ایستاده‌اند و با عجله ذره‌ای از هر غذا را می‌چشند و بلافاصله به سراغ غذای دیگری می‌روند و این کار را با ده‌ها نوع غذای دیگر موجود در آن رستوران انجام می‌دهند تا اینکه با تعطیلی رستوران مجبور به ترک آن می‌شوند.

فردا صبح زود به محض بیداری و قبل از هر کاری دوباره به همان رستوران پر زرق و برق می‌روند و باز هم همان رفتارها را تکرار می‌کنند.

این افراد تابه‌حال فرصت نکرده‌اند حتی یک غذای کامل بخورند و طعم لذیذ آن را با تمام وجود احساس کنند.

اتفاقاً مدیران رستوران هم از این کار آنان استقبال می‌کنند و به نظر می‌رسد درآمد زیادی هم از این راه نصیبشان می‌شود.

حتی امتیازات زیاد و فضاهای دل‌نشین متعددی هم برای این افراد مهیا می‌کنند تا هر روز بیشتر از روز قبل نسبت به چشیدن طعم غذاها و نه خوردن کاملشان ترغیب شوند.

البته این کار شاید چندان به مذاق سرآشپزهای مشهور و مجرب شاغل در رستوران که همواره در حال آماده‌سازی و پخت غذا هستند، خوش نیاید.

ازآنجایی‌که طعم اصلی غذایی که آن‌ها زحمت زیادی برای تهیه آن می‌کشند، هیچ‌وقت توسط اکثر مشتریان درک نمی‌شود و آن‌طور که باید از آن لذت نمی‌برند، این روند برایشان خوشایند نیست.

مراجعان رستوران بعد از گذشت مدتی انگار به چشیدن طعم غذاها در طول روز معتاد شده‌اند و اتفاقاً این مدیران رستوران هستند که آن‌ها را مدیریت می‌کنند و ظاهراً بعد از مدتی افراد کنترلی بر رفتار خود  ندارند و صرفاً یک سری کارها را هرروز تکرار می‌کنند و صرفاً ته‌مانده و یا مقدار ناچیزی از غذاهایی را که دیگران برایشان کنار گذاشته‌اند، می‌چشند و بیرون می‌روند.

البته ناگفته نماند، مشتریانی هم هستند که اتفاقاً به هیچ غذایی ناخنک نمی‌زنند و صرفاً مشتری چند غذای خوب رستوران هستند و در زمان‌هایی از روز بسته به گرسنگی و احساس نیاز خود به آنجا مراجعه می‌کنند و غذای موردعلاقه‌شان را سفارش می‌دهند و در کنار عزیزانشان با لذت تمام آن غذا را تناول می‌کنند.

اتفاقاً سرآشپزها به عشق همین مشتریان زحمت می‌کشند و در اصل برای اینان آشپزی می‌کنند. هرچند شاید آن‌چنان برای مدیران رستوران سود ده و خوشایند نباشد.

بله، آنچه حکایتش رفت، روایتی از وضعیت جامعه ماست. شبکه‌های اجتماعی که هرلحظه تکه‌ای کوچک از محتوایی بزرگ‌تر و کامل‌تر در آن‌ها سرو می‌شود و افرادی که پیوسته در حال مراجعه به آن هستند تا تکه محتوای ارائه‌شده را بچشند و بلافاصله به سراغ محتوای کوچک دیگری از کتابی یا نویسنده و تولیدکننده‌ای دیگر بروند.

اینان از صبح تا شب مشغول گشت‌وگذار و مطالعه فلسفه، فرهنگ، سیاست، اقتصاد، روانشناسی، تکنولوژی، جامعه‌شناسی، دیجیتال مارکتینگ، ورزش، تاریخ، مذهب، انسان‌شناسی و تأمین انواع نیازهای روحی و فکری خود هستند ولی آخر شب اطلاعاتی که دریافت کرده‌اند، سروته ندارد و ناچار جایگاهی هم در ذهن و فکرشان نخواهد داشت و به‌راحتی به فراموشی سپرده خواهند شد.

این افراد از صبح که چشمشان را باز می‌کنند تا شب که پلک‌هایشان را بر روی‌هم می‌نهند، خیره به صفحات گوشی‌های هوشمندشان هستند و لحظه‌ای از اوقات خالی‌شان را بدون آن سپری نمی‌کنند و با این کار احساس می‌کنند هرروز باسوادتر می‌شوند ولی این صرفاً یک توهم است و نه واقعیت.

اما نویسندگانی همچون سرآشپزان رستوران در حال نوشتن و انتشار بهترین کتاب‌ها و تهیه عمیق‌ترین مطالب برای مخاطبانشان هستند. برای کسانی که از هر فرصتی برای به دست گرفتن این کتاب‌ها و آموختن از آن‌ها استفاده می‌کنند.

همین افراد کتابخوان جامعه هستند که بیشترین آرامش و بالاترین لذت و بزرگ‌ترین موفقیت‌ها را در زندگی‌شان تجربه خواهند کرد.

پیشنهاد می‌کنم مطالب زیر را هم بخوانید:

توجه و تمرکز ، باارزشترین و تأثیرگذارترین دارایی‌های ما

چگونه اینستاگرام باعث سرخوردگی و ناامیدی افراد می‌شود؟

اعتیاد فراگیری که نابودکننده اعتماد به نفس است