یکی از کارهای سختی که در دوران مدرسه باید انجام می‌دادیم، به خاطر سپردن اطلاعات مختلف بود. این اطلاعات شامل اطلاعات تاریخی، جغرافیایی، فیزیک، شیمی، ادبیات، ریاضی و … بود.
اطلاعاتی که باوجود اینکه زمان و انرژی زیادی برای به‌خاطرسپاری آن‌ها صرف کردیم، ولی اکنون بخش بسیار کمی از آن را به خاطر می‌آوریم که شاید کاربرد زیادی هم برایمان در زندگی و کار نداشته باشد.
باوجود منسوخ شدن به‌خاطرسپاری بسیاری از اطلاعات و داده‌ها در دنیای امروز، مدارس ما همچنان دانش‌آموزان را مجبور به انجام این کار می‌کنند.
اما در قرن ۲۱ دیگر داشتن مهارت به خاطر سپاری یک مهارت ارزشمند و مزیتی رقابتی به شمار نمی‌رود.
کسی که این بتواند کل شاهنامه را از حفظ بخواند، دیگر جزو افراد باهوش که مورد تشویق قرار می‌گیرند، نیست. چون این فرد هر چقدر هم حضور ذهن و استعداد داشته باشد، آن بخشی را که ما به دنبالش هستیم، نمی‌تواند سریع‌تر از گوگل در مقابل چشمانمان قرار دهد و برایمان بخواند.
امروزه کسی که تاریخ ظهور و سقوط سلسله‌های مختلف پادشاهی، تاریخ‌های تولد و مرگ پادشاهان و محصولات صادراتی و وارداتی کشورهای مختلف و انواع و اقسام اطلاعات دیگر تاریخی، جغرافیایی، ادبی، دینی و … را به خاطر دارد و می‌تواند مثل بلبل برای ما بگوید، دیگر مورد توجه و تشویق ما نیست. چون گوگل و ویکی‌پدیا اطلاعات کامل‌تر، جامع‌تر و به‌روزتر را سریع‌تر از او می‌توانند به ما ارائه کنند.
بنابراین شاید دانشی که سالهای قبل باارزش و مهم بود و باعث می‌شد فردی از نظر جایگاه شغلی و اجتماعی بالاتر از دیگران قرار گیرد، دیگر ارزشی ندارد و کسی توجهی به آن نمی‌کند. هیچ شرکت و سازمانی هم حاضر نیست برای استخدام و به‌کارگیری چنین فردی هزینه‌ای پرداخت کند.
اینترنت، گوگل و ویکی‌ها دنیای ما را تغییر داده‌اند و مرزهای دانش را جابجا کرده‌اند و باعث شده‌اند که صرفاً به خاطر سپردن مطالب یک مزیت رقابتی محسوب نشود.
آنچه امروز اهمیت دارد و باارزش محسوب می‌شود، دانش عمیق همراه با ابتکار، نوآوری، تحلیل و قضاوت است. اینکه فرد بتواند با دریافت اطلاعات مختلف از گوگل، آن‌ها را تحلیل کرده و در مورد آن‌ها قضاوت کرده و در نهایت دانش و دیدگاهی نو پدید آورده و ارائه کند که در گوگل و در فضای وب وجود ندارد.
در دنیای امروز ارائه دیدگاه‌ها و قضاوت‌های منحصربه‌فرد در کنار داستان‌هایی جذاب، شنیدنی و هدفمند هست که ارزش دارد؛ یعنی دقیقاً همان کاری که در حال حاضر هوش مصنوعی قادر به انجام آن نیست.
امروزه حتی دانش عمیق هم نمی‌تواند باعث به وجود آمدن مزیت رقابتی در افراد شود. ما باید به دنبال ارائه هنر، مهارت، دیدگاه و قضاوتی نوآورانه و منحصربه‌فرد از خودمان به جامعه باشیم که قابل انجام توسط هوش مصنوعی و تجهیزات پیشرفته نیست.
البته شاید بسیاری از این انحصارها هم موقتی باشند و با سرعت بالای پیشرفت تکنولوژی امکان دارد بخشی از این توانمندی‌ها در مدت کوتاهی از انحصار انسان خارج شوند.
بنابراین کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم، این است که در کنار عمق بخشیدن به دانشمان در یک زمینه خاص، قادر به ارائه قضاوت‌ها، دیدگاه‌ها و تحلیل‌های منحصربه‌فرد و جدید از خودمان در قالبی جذاب و مفید باشیم تا همچنان بتوانیم در این دنیا دارای جایگاهی بوده و زندگی عادی خودمان را داشته باشیم.
مطالب مرتبط:
ریسکهای زندگی و یافتن مسیری از میان آن‌ها