مدیریت زمان‌ها و دقایق روزانه و انواع و اقسام راهکارهایی که برای رسیدن به این هدف به ما آموخته می‌شود، بخش مهمی از تلاش‌ها و تقلاهای مغزی ما را تشکیل می‌دهند.
قبلاً چند بار در این موضوع نوشته‌ام. از جمله این نوشته‌ها خلاصه‌ای مفصل از کتاب مدیریت زمان برایان تریسی است که جزو پربازدیدترین نوشته‌های این وبلاگ است.
باری، آنچه قصد دارم در این نوشته به آن بپردازم، موضوع و راهکاری ساده ولی بسیار اثربخش است که می‌تواند تأثیر بزرگی بر مدیریت هرچه بهتر زمان‌هایمان داشته باشد.
با وجود انواع و اقسام تکنیک‌ها و روش‌های مدیریت زمان جهت استفاده بهینه از آن، ما آن‌چنان توجهی به ارگان برنامه‌ریز و سازمان‌دهنده این تکینک‌ها و برنامه‌ها نداریم و در هنگام تلاش برای دستیابی به این هدف، عملکرد مغز را مورد توجه قرار نمی‌دهیم.
ما راهکارهای مختلف مدیریت زمان را یاد می‌گیریم و در جهت به کارگیری تک‌تک آنها تلاش بسیار می‌کنیم ولی همان ابتدای کار که شروع به برنامه‌ریزی می‌کنیم، بخش بزرگی از مغزمان درگیر ریز و درشت کارهایی می‌شود که باید ما و خودش به انجام برسانیم.
مغزی که از او انتظار می‌رود، کارهای مدیریت زمان ما را به بهترین شکل ممکن انجام دهد، حجم زیادی از خود را درگیر کارهای روزمره می‌کند.
این کار توان زیادی از او می‌گیرد و ناچار باید برایش چاره‌ای اندیشیده شود.
شاید بهترین کمکی که می‌توان کرد، کاستن از حجم کارهایی است که علاوه بر خود مغز، ما بر عهده او می‌گذاریم و آن هم مدیریت جزئیات کارها و به خاطر سپردن آنها و کم و زیاد کردن و دست‌کاری‌شان در طول روز است.
حال اینکه حکمت و لزوم سپردن این جنس اقدامات به مغز چیست، نمی‌دانم. ما می‌توانیم با یک قلم و کاغذ مغزمان را از زیر بار حجم زیادی از فعالیت‌های این‌چنینی راحت کنیم.
به این شکل که هر آنچه از جزئیات کارها به ذهنمان می‌رسد بر روی کاغذ بیاوریم و صرفاً کلیات و چشم‌اندازها را به او بسپاریم.
با این اقدام کوچک قسمت بزرگی از بخش‌های درگیر مغز آزاد خواهد شد و علاوه بر مدیریت هرچه بهتر توان ذهنی، مدیریت زمان هم به شکلی بهتر انجام خواهد شد و خستگی انتهای روزمان به میزان زیادی کاهش خواهد یافت.
البته انجام این کار بر روی کامپیوتر و یا نرم‌افزارهای گوشی تلفن همراه هم انجام‌پذیر است.
در این میان آنچه اهمیت دارد، ثبت جزئیات در جایی دیگر به غیر از مغز و ممانعت از تجمع این قسم داده‌ها در آن است تا از این طریق آزادی عمل بیشتر و زمین بازی بزرگ‌تری برای او فراهم آوریم تا با دست بازتر و توان بیشتری مدیریت زمان‌های روزانه‌مان را انجام دهد.
پیشنهاد می‌کنم بعد از مطالعه این یادداشت، مطالب زیر را هم مطالعه کنید: