۲ توصیه مهم از جولیا کامرون برای نوشتن

2 توصیه مهم از جولیا کامرون برای نوشتن

همان‌طور که قبلاً هم در این وبلاگ گفته‌ام، عاشق نوشتن هستم و روزی نیست که ننویسم. هر روز تلاشی هرچند کوچک برای بهتر نوشتن می‌کنم و برای ادامه این مسیر از هیچ تلاشی فروگذار نخواهم کرد. یکی از نویسندگانی که توصیه‌هایش در زمینه نوشتن به نظرم همواره مفید و راهگشا بوده‌اند، جولیا کامرون هست.

جولیا کامرون که بسیاری او را با کتاب راه هنرمند می‌شناسند، توصیه‌های تأثیرگذار متعددی برای مبتدیان راه نویسندگی دارد که به کار بستن هر کدام از آنها می‌تواند در این مسیر و افزایش سرعت پیشرفت در آن مؤثر باشد.

من هم دو کتاب راه هنرمند و حق نوشتن این نویسنده را مطالعه کرده‌ام و به نظرم در میان توصیه‌های بسیار او، دو توصیه تأثیرگذارتر، مهم‌تر و مفیدتر از سایر توصیه‌هایش هست که سعی می‌کنم همواره آنها را به کار بندم.

 

یادداشت مرتبط: ۷ توصیه برای نویسندگی موفق

 

توصیه اول

توصیه اولی که من برای خودم به خاطر سپرده‌ام و همواره رعایت می‌کنم، در خصوص تمرین نویسندگی است.

جولیا کامرون در کتاب حق نوشتن در این باره می‌گوید:

نوشتن چیزی است که باید بارها و بارها انجام داد، چیزی که با تکرار بهبود پیدا می‌کند اما نیازی نیست عالی و کامل باشد. درست همان‌طور که معلم پیانو به شما می‌گوید کلیدها را تمرین کنید و این استمرار کلید کسب استادی در نواختن ساز است، من هم به عنوان معلم نگارش همین را گفته‌ام. تداوم و استمرار، کلید کسب استادی در نواختن سازی است که شما هستید.

از این رو من همواره سعی‌ام بر این است که هیچ روزی را بدون نوشتن و تمرین این کار سپری نکنم. البته با انجام این کار و به مرور بیشتر از اینکه از روی علاقه دست به نوشتن بزنم، از روی وابستگی و برای پیدا کردن حس خوب در روزهایم این کار را انجام می‌دهم.

 

یادداشت مرتبط: چرا هر روز می‌نویسم ؟

 

توصیه دوم

توصیه دوم هم به اندازه توصیه اول مهم، مفید و مؤثر است. این توصیه بیشتر بر انفرادی بودن نویسندگی تأکید دارد و اینکه نیازی نیست بیش از حد پایبند و وابسته به توصیه‌ها و الگوهای نویسندگان دیگر باشیم.

جولیا کامرون در این خصوص توصیه می‌کند:

معجون شفابخش یک نویسنده، زهر هلاهل نویسنده دیگر است. بعضی از نویسنده‌ها بدون نوای موسیقی ملایم جاز در پس‌زمینه، نمی‌توانند بنویسند. نویسنده‌های دیگر با جاز نمی‌توانند بنویسند چون با گوش دادن به آن حواسشان پرت می‌شود. نویسنده‌های زیادی هم هستند که اصلاً از موسیقی استفاده نمی‌کنند.

برای بعضی از نویسنده‌ها، موسیقی محیط طبیعی مثل آواز پرنده‌های بیشه‌های جنگل‌های سبز یا صدای باد یا صدای ملایم و آرام‌بخش امواج دریا بهترین پس‌زمینه آوایی برای نوشتن است. عده‌ای هم موسیقی یکنواخت ملایم را ترجیح می‌دهند که باز باعث حواس‌پرتی عده دیگری از نویسنده‌ها می‌شود.

 

البته به نظرم موضوع موسیقی را که در این نوشته مدنظر جولیا کامرون هست، می‌توان به سایر شرایط و عوامل مؤثر بر نویسندگی هم بسط داد و به نوعی شرایط دست زدن به نوشتن را مسئله‌ای اختصاصی و منحصر به فرد برای هر کسی بسته به شرایط، علایق و حالاتش به حساب آورد.

از این رو من هم سعی می‌کنم هر روز و در هر شرایطی که برایم راحت‌تر و خوشایندتر بود، بنویسم و از این کار لذت‌بخش و دوست‌داشتنی غافل نشوم.

 

پیشنهاد می‌کنم، شما هم نوشتن را جزو یکی از کارهای روزمره خودتان قرار دهید.

این مطالب رو هم پیشنهاد می‌کنیم ببینید

2 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *