در دنیای امروز که همه ما با سیلی از اطلاعات مواجه شده‌ایم و پیوسته در شبکه‌های اجتماعی شاهد بهترین لحظات زندگی دیگران چه در قالب توصیف و چه در قالب تصویر هستیم، شرایط کاملاً محیای داشتن احساساتی سرشار از یاس و ناامیدی است.
حس سرخوردگی و حس تیره و تار بودن زندگی‌مان، حس اینکه زندگی‌مان هیچ رنگ و بویی ندارد، ما آدمی بی استعداد و ناموفق هستیم. حس اینکه زندگی ما سمت‌وسوی مشخصی ندارد و با قله‌هایی که معمولی‌ترین افراد دور و برمان بر آنها ایستاده‌اند، فاصله بسیار داریم.
اگر کسی حضور پیوسته در شبکه‌های اجتماعی داشته باشد – که اکثریت افراد جامعه امروز این حضور پیوسته را تجربه می‌کنند – و پیگیر رویدادهای زندگی خصوصی دوستان و اطرافیان و یا حتی غریبه‌ترین افراد باشد، خواه و ناخواه هر از چند گاهی این احساسات را تجربه خواهد کرد و بعضی‌ها انگار با این افکار انس گرفته‌اند و به زندگی سرشار از بدبختی از نگاه خودشان عادت کرده‌اند.
البته شاید این عادت کردن‌ها در نگاه اول بی‌دردسر و گذرا باشد اما هزینه‌ای که به ما تحمیل می‌کند برابر با بهترین لحظات عمرمان است، لحظاتی که می‌توانستیم مفیدترین و اثربخش‌ترین گام‌ها را برداریم و بزرگ‌ترین موفقیت‌ها را به دست آوریم ولی صرفاً به ناامیدی و بی‌عملی می‌گذرند و امکان هیچ بازگشتی به گذشته و جبران منابع از دست رفته وجود ندارد.
اما کاری که می‌توان کرد، چیست؟
شکی نیست که بهترین کار کمرنگ کردن حضور خودمان در شبکه‌های اجتماعی است ولی با توجه به اعتیاد بیمارگونه انسان امروز به این حضور به نظر می‌رسد دشوارترین کار برای اکثریت مردمان جامعه، ترک شبکه‌های اجتماعی و حضور نداشتن در چنین فضاهایی باشد.
با این شرایط شاید بهترین راهکار تغییر و اصلاح نگرش ما به خودمان و داشته‌هایمان باشد. اینکه خوبی‌ها و نقاط قوت خودمان را به خاطر بیاوریم، ببینیم و همواره برای خودمان تکرار کنیم.
برگه کاغذی برداریم و هر نقطه قوتی که از خودمان و زندگی‌مان سراغ داریم، بر روی آن ثبت کنیم. از کوچک‌ترین و دم‌دستی‌ترین آنها تا بزرگ‌ترین‌ها و منحصربه‌فردترین‌شان. هر میزان زمانی که برای تهیه این فهرست صرف شود مطمئناً ارزش آن را خواهد داشت و دستاوردهای این کار چندین برابر هزینه‌هایی که می‌کنیم، خواهد بود.
فهرستی که می‌تواند از داشتن خوابی راحت شروع شود و تا داشتن تخصصی‌ترین مهارت‌ها پیش رود. این فهرست از چند ده مورد می‌تواند شروع شود و به چند صد مورد برسد.
نیازی نیست که زیاد وسواس به خرج دهید، هر چیز خوبی را که در خودتان و زندگی‌تان سراغ دارید در این فهرست بیاورید. هر چیزی که باعث ایجاد حس خوب و امید به آینده در شما می‌شود بهتر است در این فهرست جای گیرد.
بعد از آماده کردن لیست، آن را در بهترین جای ممکن نصب کنید. جایی که هر وقت که اراده کردید ببینید، صبح که از خواب بیدار شدید در مقابل دیدگانتان باشد و این حس را به شما بدهد که فردی ارزشمند هستید و دارایی‌های باارزشی در اختیارتان هست.
این فهرست ابزاری برای مقابله با سرخوردگی‌ها و ناامیدی‌های ما خواهد بود. سلاحی در مقابل آن صدایی که در درون ما فریاد می‌زند که تو هیچ چیزی نداری و در زندگی شکست خورده‌ای. وسیله‌ای برای مبارزه با ندایی که ما را به بی‌عملی و یاس دعوت می‌کند. شاید این فهرست وسیله نجات ما از لجن‌زار اغواکننده شبکه‌های اجتماعی باشد و باعث شود که در این حد مسحور تصاویر زیبای ساختگی آن نشویم.
پیشنهاد میکنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
راهکار خوبیه. سعی میکنم انجامش بدم.
توجه به این گزاره و تکرار اون هم میتونه مفید باشه: این که افراد عموماً موفقیت‌هاشونو به اشتراک می‌ذارن و نه شکستها و لحظات تلخ و حتی لحظات بی‌حوصلگی.
خیلی خوبه که می خوای این راهکارو اجراش کنی حمیدرضای عزیز،
اگه اجراش کردی، خوشحال میشم که بازخوردش رو هم بهم بدی و بگی که مفید بوده یا نه.
باهات موافقم و این خطای ذهنی ما انسانهاست که یک تصویر ایده آل از زندگی دیگران می گیریم و چون اطلاعی از بقیه لحظات و جنبه های زندگی اون فرد نداریم، اون تصویر رو به همه لحظات و جنبه ها بسط می دیم و این یکی از دلایل اصلی یاس، ناامیدی و اندوه ما انسانهاست.
البته برای این یاس و ناامیدی حتما قرار نیست که فردی حسود باشیم، بلکه بیشتر به خاطر زندگی خودمون و مشکلاتی که توش هست، غصه می خوریم.
دریغ از اینکه همه افراد حتی اون فردی که عکس زیباش رو تو اینستاگرام دیدیم هم چنین مشکلاتی داره و شاید اوضاع زندگیش بدتر از ماست.
ممنونم ازت،
موفق باشی دوست عزیزم.