موفقیت واژه‌ای پرطرفدار و جذاب است که همه افراد به‌نوعی به دنبالش هستند و همواره در تلاش برای رسیدن به آن؛ ولی شاید هیچ‌وقت نتوان تعریفی کامل از آن ارائه کرد که موردپذیرش همگان باشد.
هر کسی تعریفی از موفقیت دارد و با توجه به تعریفش و متناسب با شرایط خود برای رسیدن به آن تلاش می‌کند.
ازجمله موارد مؤثر بر میزان تلاش و پشتکار افراد، انگیزه آنها در جهت رسیدن به آن هدف است. عوامل متعددی هم می‌توانند بر این انگیزه و انرژی تأثیرگذار باشند.
یکی از چیزهایی که باعث کاهش انگیزه و از بین رفتن تمرکز و همچنین اتلاف انرژی بسیاری از افراد در مسیر حرکت به سمت موفقیت می‌شود، حسادت به موفقیت‌های کسب‌شده توسط دیگران است.
این موضوع گاهی اوقات کل تمرکز فرد را از کاری که در حال انجام دادنش هست منحرف کرده و باعث عصبی شدن او می‌شود.
مشکل اصلی در این شرایط، طرز نگاه و نگرشی است که این افراد به موفقیت دارند. آنان موفقیت را همچون کالایی می‌بینند که محدود به حجم و مقدار مشخصی است که اگر چند نفر مقدار بیشتری از آن را تصاحب کردند، سهم سایر افراد کمتر خواهد شد. درحالی‌که موفقیت نامحدود است.
موفقیت همچون کالای آماده و ساخته‌شده نیست که در گوشه‌ای چیده شده باشد و هرکس با توجه به توانش سهمی از آن بردارد، بلکه همچون کالایی است که هر کس برای خودش می‌سازد.
هر کس با توجه به انگیزه، توانایی، پشتکار، نبوغ، خلاقیت، استعداد و هوش شخصی می‌تواند هر مقدار که بخواهد و اراده کند، از این کالا را برای خودش بسازد.
برای مثال اگر دوست من موفق شده با راه‌اندازی یک کسب و کار عالی، درآمد ماهیانه‌اش را به پانصد میلیون تومان در ماه برساند، این اتفاق هیچ‌گونه محدودیت و مشکلی برای من ایجاد نمی‌کند.
اتفاقاً این موفقیت باعث خواهد شد که راهی که قبلاً برای من ناشناخته بود و آشنایی کافی با آن نداشتم، برایم کاملاً عیان شود و بتوانم از تجربیات ناب و کمیاب دوستم استفاده کنم.
موفقیت اطرافیان و دوستان برای ما هم امتیازات زیادی به همراه خواهد داشت و به‌نوعی ما هم در موفقیت آنان به‌عنوان دوست و آشنا می‌توانیم شریک باشیم و مطالب بسیاری از آنان بیاموزیم.
البته مشخص است که منظور این نوشته موفقیت است و نه رقابت. در رقابت است که حتماً باید یک برنده و یک بازنده وجود داشته باشد. در رقابت است که خلاقیت و نوآوری از بین می‌رود و کل انرژی و تمرکز فرد صرف بررسی و دنبال کردن عملکرد رقیب می‌شود.
رقابت نابودکننده مسیر موفقیت است و درنهایت هم باعث خواهد شد هیچ‌وقت نتوانیم به قله اصلی و منحصربه‌فرد خودمان دست‌یابیم.
رقابت ما را به دنباله‌روی دیگران وامی‌دارد. ولی اگر مسیر موفقیت انحصاری خودمان و روش رسیدن به اهداف شخصی‌مان را هوشمندانه تعریف کنیم، چنین محدودیتی برای ما وجود نخواهد داشت.
ازآنجایی‌که هیچ محدودیتی برای موفقیت افراد متصور نیست، حسادت و ناراحتی از موفقیت دیگران نه‌تنها غیرمنطقی، بلکه غیرعقلانی هم هست و درواقع با این کار صرفاً تمرکز، انرژی و توان خودمان را از رسیدن به اهداف و ساخت موفقیت‌های شخصی منحرف می‌کنیم و به‌جای استفاده از مزایای آن و آموختن از عملکرد افراد موفق، از آنها مانعی بزرگ برای خودمان ایجاد کرده و انرژی‌مان را هدر می‌دهیم.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
بزرگترین مزیت رقابتی فردی که باعث تمایز شما از دیگران خواهد شد
آخ گفتی!
انگار این حسادت نسبت به دیگران جزو اصول بنیادی مردم شده.
مردم به همه چیز حسادت میکنند خصوصا به موفقیت‌ها و داشته های دیگران.
این داشته ها ممکن است هر چیزی باشد. از پول و ثروت گرفته تا وضعیت کاری، موقعیت اجتماعی، محبوبیت، شهرت، سبک زندگی و …
خیلی سخته این موضوعی که گفتی رو درک کنند.
“موفقیت اطرافیان و دوستان برای ما هم امتیازات زیادی به همراه خواهد داشت و به‌نوعی ما هم در موفقیت آنان به‌عنوان دوست و آشنا می‌توانیم شریک باشیم و مطالب بسیاری از آنان بیاموزیم.”
متاسفانه همین طوره محمد رضا جان
ولی به نظرم این افراد بیشتر از همه در حال آسیب رساندن به خود و هدر دادن زمان و بقیه منابعشان هستند. فردی که در حال کسب موفقیت در زندگی هست، توجهی به این دوستان و اطرافیان نخواهد کرد و با قدرت به مسیرش ادامه خواهد داد.
آنها هم دو راه در پیش رو دارند، همراه شدن با فرد موفق و آموختن از او و شریک شدن در موفقیت‌هایش و یا حسادت کردن و از دست دادن فرصت‌های زندگی.
امیدوارم بیشترین و بزرگترین موفقیت‌ها را در زندگی‌ات تجربه کنی.