یکی از کارهای ثابت روزانه هر کدام از ما کنترل کردن تلفن همراه خودمان است. ما شاید هر روز چند ده یا چند صد بار این کار را انجام دهیم. وقتی که تصویر یا نوشته‌ای را در شبکه‌های اجتماعی بفرستیم و یا پیامی به کسی ارسال کنیم، این کنترل کردن و روشن و خاموش کردن صفحه گوشی شاید چند برابر هم بشود.
این اقدامات همگی برای فرار از عدم قطعیت مدرن است؛ و این فرار از عدم قطعیت مدرن باعث اعتیاد ما می‌شود.
اینکه دوستمان به پیام ما پاسخ داده یا نه،
عکسی که اخیراً به اشتراک گذاشته‌ایم توسط چند نفر لایک شده،
کسی زیر آن عکس نظری داده یا نه،
استوری جدیدمان در اینستاگرام تا به حال چند بازدید داشته،
چند نفر ما را فالو یا آنفالو کردند،
پیامی که در تلگرام برای دوستی ارسال کرده‌ایم، دیده شده یا نه،
پاسخی به آن داده شده یا نه،
دوستم عکسی که با هم گرفته‌ایم را با دیگران به اشتراک گذاشته یا نه،
فلان دوستم جدیداً عکسی از مسافرت و تفریح خودش منتشر کرده یا نه،
خبر جذاب و جدیدی در فلان کانال خبری منتشر شده یا نه،
و این فهرست همچنان می‌تواند ادامه داشته باشد.
این‌ها هر کدام یک عدم قطعیت در ذهن ما هستند. عدم قطعیت‌هایی که ذهن ما تاب و توان تحمل آنها را ندارد و به همین خاطر در هر موقعیت و شرایطی باید گوشی مدام کنترل شود.
از مجلس ختم گرفته تا مجلس عروسی، از مهمانی دورهمی گرفته تا جلسه رسمی با مدیرعامل شرکت. به هر حال این روشن و خاموش کردن صفحه گوشی همچون نفس کشیدن به یکی از کارهای ثابت روزانه ما تبدیل شده است.
آیا نمی‌توانیم صبر کنیم تا مجلس ختم تمام شود، عروسی تمام شود، جلسه تمام شود، مهمانی تمام شود، پیاده‌روی تمام شود، فیلمی که در حال تماشای آن هسیتم تمام شود، غذا خوردنمان تمام شود، صحبت فرد مقابلمان تمام شود و بعد گوشی‌مان را چک کنیم؟
شاید اگر بیشتر به میزان رضایتی که از این کنترل کردن‌ها حاصل می‌شود، توجه کنیم، کمتر این کار را انجام دهیم. شاید اگر حواسمان به احساسی که بعد از این کنترل به ما دست می‌دهد، باشد، این قدر هزینه برای انجام این کار متحمل نشویم.
بیایید از منظری دیگر به موضوع بنگریم. اگر صرفاً چند بار و آن هم در ساعت‌های مشخص از روز این کار را انجام دهیم، چه فاجعه و اتفاق بدی رخ خواهد داد؟ واقعاً چه چیز بزرگی را از دست می‌دهیم و چه ضربه مهلکی در زندگی متحمل می‌شویم؟
مطمئناً هیچ اتفاقی نمی‌افتد، مگر در مواردی خاص و نادر که قرار باشد از طریق این شبکه‌های اجتماعی معامله‌ای چند میلیاردی انجام دهیم و یا اینکه بخواهیم جان خودمان یا دیگران را از این طریق نجات دهیم که با چند ساعت دیر کنترل کردن آن این چند میلیارد از دستمان برود و یا چندین نفر تلف شوند.
در غیر این صورت موضوع چندان اهمیت نخواهد داشت و علاوه بر اینکه چیزی را از دست نخواهیم داد، بلکه از یک اعتیاد خانمان سوز و نابودکننده لحظات باارزش عمر خلاص خواهیم شد.
پیشنهاد می‌کنم بعد از مطالعه این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
