هر وقت که صحبت از گذشته‌ها و خاطرات می‌شود، برخی‌ها عادت به حسرت خوردن دارند و در میان این حسرت خوردن‌ها مدام از شیرینی‌ها و خوبی‌های گذشته سخن می‌گویند و آرزو می‌کنند که ای‌کاش می‌توانستند دوباره به گذشته بازگردند.
شاید شما هم جزو کسانی باشید که دوست دارند به گذشته بازگردند و زندگی را از کمی عقب‌تر ادامه دهند و برخی سال‌های زندگی را تکرار کنند.
اما آیا این خواسته و آرزو واقعی است و افراد در عمل حاضرند که سال‌ها به گذشته برگردند و بخشی از زندگی را دوباره تجربه کنند؟
به نظر من این گفته‌ها و خواسته‌ها واقعی نیستند و صرفا در حد حرف هستند و اگر در عمل قابل‌اجرا باشند، کسی حاضر نخواهد بود به آن تن دهد یا اینکه حداقل این خواسته‌ها و آروزها منطقی و عقلانی نیستند.
در ادامه دلایل این ادعا را توضیح خواهم داد.
بازگشت به گذشته به دو حالت می‌تواند اتفاق بیافتد:
حالت اول اینکه فرد با بازگشت به گذشته چیزی از امروز به خاطر نداشته باشد و دقیقاً با همان افکار و ذهنیات زمان قدیم مجدداً از تاریخ و مکان موردنظر شروع به زندگی کند.
حالت دوم هم اینکه فرد با دانسته‌های امروزش و دقیقاً با همین افکار و ذهنیات به گذشته رجوع کند.
اگر کسی با شرایط حالت اول به گذشته برگردد، مطمئناً همان مسیری را که تاکنون پیموده و همان انتخاب‌هایی را که تا به امروز داشته است، دوباره تکرار خواهد کرد و با این حساب تغییری در وضعیت امروزش حاصل نخواهد شد.
از طرفی هم هیچ پیش‌زمینه و خاطره‌ای ندارد که بتواند انتخاب‌ها و تصمیماتش را تغییر دهد و مسیر بهتری را انتخاب کند. هر آن چیزی که در ذهن داشته و هر سلیقه و منطقی که قبلا بر اساس آن عمل کرد دوباره بر عملکردش حاکم خواهد بود و مسیر طی شده قبلی را مجدداً خواهد گذراند و بعد از مدتی دقیقاً در همان جایی خواهد ایستاد که اکنون ایستاده است.
بنابراین طی کردن مسیری که یک بار طی شده و انتهایش مشخص است، به نظر کاری بس عبث و بیهوده می‌آید و جز اتلاف منابع و زمان دستاورد دیگری نخواهد داشت.
اما در حالت دوم فرد یک بار آینده را تجربه کرده و دوست دارد با آن تجربه‌ها به گذشته برگردد تا مسیر زندگی‌اش را اصلاح کند.
در این صورت به نظرم باز هم بعید است که در صورتی که فرد عقلانی و منطقی تصمیم بگیرد، به این اتفاق و این روند رضایت دهد.
چون از طرفی امکاناتی که اکنون موجود است و کارهایی که اکنون می‌توان انجام داد در هیچ برهه‌ای از تاریخ وجود نداشته و درواقع با این تفکرات و ذهنیت برگشت به عقب و زندگی در سال‌های گذشته و تحمل دشواری‌های آن بسیار سخت، شاید نشدنی و حتی فکر کردن به آن دیوانه‌کننده خواهد بود.
از طرفی هیچ تضمینی وجود ندارد که فرد با دیدن انتهای یک مسیر که صدها و شاید هزاران انتخاب در آن دخیل بوده‌اند، بتواند انتخاب‌هایی انجام دهد که به مقصد بهتری بیانجامد. یعنی در این مسیر همه چیز وابسته به انتخاب‌ها و اقدامات ما نبوده است که در بازگشت مجدد بتوانیم همه آن‌ها را کنترل کرده و به مقصد دلخواهمان دست‌یابیم. چه‌بسا در صورت تکرار، جایگاه و موقعیت نازل‌تری نصیبمان شود.
البته کار به آنجا نمی‌رسد. چون اگر فرد این اراده را داشته باشد و حاضر باشد که سال‌ها به عقب برگردد تا یک زندگی بهتری را برای امروز خودش بسازد، همین امروز با امکانات و رفاه بیشتر نسبت به این کار اقدام می‌کند و منتظر برآورده شدن آرزوها و رؤیاهایش نمی‌ماند.
اما حالت سومی هم وجود دارد و آن هم اینکه شخص به این خاطر بخواهد به گذشته بازگردد که صرفاً محبوبی را ملاقات کند و هم‌نشین دوستی شود. به نظرم این موضوع قابل قضاوت با هیچ عقل و منطقی نیست و چه‌بسا یک دیدار کوتاه ارزش سال‌ها زیستن را داشته باشد.
پس بهتر است هر بار که برای برگشت به گذشته آرزویی در سر می‌پرورانیم و در مورد آن سخن می‌گوییم کمی عمیق‌تر به تبعات و نتایج آن بیندیشیم و نگاهی منطقی‌تر به آن داشته باشیم.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
بخوانید تا فلسفه زندگی تان را کشف کنید
موانع و محدودیتها ؛ ابزارهایی برای انتخاب بهترین مسیر در زندگی
شاید اگه با دانش امروزم به گذشته برم بتونم بسیاری از مشکلات آلن زندگی رو جبران کنم بیشتر تلاش کنم که امروز موفق تر بشم .حالا نشد هم نشد .ولی حاضرم تمام عمر و زندگیم بدم که حداقل بتونم با برگشتن به گذشته پیش مادر و پدر مهربانم باشم که الان از دستشون دادم .چقدر سخته دلتنگی.
رضاجان،
با اینکه خوشبختانه تا به حال درد و اندوه فقدان عزیزان نزدیکم رو تجربه نکرده‌ام، اما این غصه و حسرت تو تا حد زیادی قابل درکه.
فقط می‌تونم آرزو کنم لحظات خوب و موفقیت‌های آینده‌ت اونقدری باشن که بتونن این غم و حسرت رو در وجودت کمرنگ‌تر کنن.
بنظرم اگه بشه با سوالای کنکور یک سال به یک سال قبل برگشت و کنکور داد وبه جای برق جندی شاپور پزشکی تهران قبول شد خیلی خوبه ومنطقی ام هست (:
چه نگاه زیبایی. «تونل زمان» را واقعا میشه با این شیوه نقد کرد. آرزویی همیشگی که می‌تواند بی‌معنا باشد.
ممنونم حسین جان
سجادجان
خیلی ممنونم ازت
البته مطمئنا نظرات و دیدگاههای دیگه‌ای هم وجود دارن. ولی من اینجا سعی کردم اون چیزی که تو ذهنم وجود داره و دیدگاه خودم هست، مطرح کنم.
همواره پیگیر محتواهای عالیت که توی اینستاگرام و وبلاگ تولید می‌کنی و با ما به اشتراک می‌ذاری، هستم و ازشون لذت می‌برم.
موفق باشی دوست عزیز.
من می تونم اگه فقط ۱ سال به عقب برم می تونم کل زندگیمو عوض کنم