یکی از سرگرمی‌های روزانه من گشت زدن میان وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های مختلف با موضوعات موردعلاقه‌ام و مطالعه مقالات و استفاده از سایر شکل‌های محتواست.
در حین این گشت زدن‌ها، گاها محتواها و مقالات خیلی خوب، پربار و مفیدی می‌بینم که حکایت از دیدگاه‌ها و نظرات ناب، استعداد وافر و هنر سرشار نویسنده و تولیدکننده آن محتوا دارد.
اما هرچقدر می‌گردم، نام و نشانی از نویسنده مقاله و یا تهیه‌کنندگان محتوا نمی‌یابم. آنچه می‌توان دید صرفاً وب‌سایتی هست که ظاهراً به دنبال کسب اعتبار و مخاطب برای خودش است.
اما این موضوع تصویر خوبی از این وبسایت در ذهن من به‌عنوان یک مخاطب ایجاد نمی‌کند.
نمی‌دانم شما هم مثل من فکر می‌کنید یا نه ولی من احساس می‌کنم که صاحب سایت با استفاده از قدرت مالی خود و سوءاستفاده از نیاز مالی افرادی که مهارت، توانایی، دانش و هنر سرشاری که دارند، اقدام به بهره‌برداری از آن‌ها کرده است.
چرا نباید اسامی افرادی که از مهارت، هنر و استعداد خود برای تولید یک محتوای خوب حاوی نظرات و دیدگاه‌های شخصی استفاده کرده‌اند، توسط مخاطبان شناخته شود؟
چرا نباید اعتباری برای آن‌ها ساخته شود و مخاطب بتواند با شناخت این افراد سایر آثار آنان را دنبال کند؟
اگر کارفرما برخوردی منصفانه و حرفه‌ای با تولیدکنندگان محتوای وب‌سایتش داشته باشد، اصولاً نباید مشکلی با معرفی تولیدکنندگان محتوایش داشته باشد.
به نظرم این نوع برخورد یک رفتار حرفه‌ای است و علاوه بر اینکه حس خوبی به مخاطب منتقل می‌کند، اعتبار وبسایت را هم نزد آنان افزایش می‌دهد.
از طرفی این کار باعث خواهد شد نویسنده و تولیدکننده محتوا حساسیت بیشتری نسبت به محتوای تولیدی به خرج دهد و مسئولیت بیشتری در قبال آن احساس کند و از طرفی انگیزه بیشتری نسبت به تولید محتوای خوب داشته باشد.
البته برخی وب‌سایت‌ها هم هستند که اصولاً چنین ساختاری ندارند و عملاً محتواها به‌نوعی هستند که نام بردن از تولیدکننده محتوا نه برای مخاطب جذابیت دارد و نه توجهی به آن می‌شود.
اما در مواردی که مقالات منتشرشده کاملاً مستقل و بیان‌کننده نظرات و دیدگاه‌های تحلیلی و توصیفی یک نفر خاص هستند، اصولاً بهتر است هویت نویسنده آن ازنظر مخاطب پنهان نماند و مخاطب با هویت یک فرد واقعی مواجه باشد.
نویسنده اثر این حق را دارد که نظرات و دیدگاه‌هایش به نام خود او ثبت شود و بر این اساس شناخته شود و نباید کارفرما احساس کند که با پرداخت مبلغی ناچیز کلیه حقوق صاحب اثر را تملک می‌کند.
خواننده وقتی اثری را می‌بیند و یا می‌خواند و می‌پسندد، حق دارد بداند که این دیدگاه و نظرات متعلق به کدام نویسنده هستند.
با توجه به قیمت بسیار پایین تولید محتوا در ایران، به نظر می‌رسد، عنوان کردن نام تولیدکننده محتوا انتظار زیادی از مدیران وب‌سایت‌هایی که محتواهای منفرد و مستقل از هم تولید می‌کنند، نباشد و مشکلی برایشان پیش نیاورد، بلکه بتواند اعتبار آنان را هم در نزد مخاطبان افزایش دهد.
شاید دوست داشته باشید این مطالب را هم بخوانید:
رسالت و هدف اصلی یک نویسنده و تولیدکننده محتوا چیست؟
لزوم نوشتن نظرات شخصی قبل از انجام تحقیقات برای تولید محتوا
۳ پارامتر گوگل برای سنجش کیفیت محتوا از طریق بازخورد مخاطبان
در اواخر دهه هشتاد ما شاهد یک پدیده به نام رمان الکترونیک بودیم کتاب هایی که توسط نویسندگان خیلی جوان روی وبسایت ها منتشر می شد و هدفش کسب شهرت و محبوبیت بین قشر نوجوان بود کتاب هایی با محوریت عاشقانه کمال گرا که مخاطب نوجوانو خیلی زود جذب می کرد و حتی متن متعهدیم نداشت نویسندگان چنین آثاری با دیدن این حجم محبوبیت آثارشون به نوشتن دوباره آنچه که مخاطب دوست داشت بخونه کردن و بعد هم تصمیم گرفتن حالا که به شهرت رسیدیم و کتابامون خریدار داره چاپ کنیم و درآمد دربیاریم و انتشارات زیادی هم بودن که صرفا برای اسم اون نویسنده کارشو چاپ می کردن حالا این که متن و سوژه چه قدر قویه بماند حتی بدون بررسی پذیرفتن و این دسته نویسندگان اتفاقا پول خوبی به جیب می زنن