تصمیم گرفتن جزو کارهای پرتکرار روزانه ماست و هر کدام از ما روش‌ها و رویکردهایی در قبال تصمیمات مختلف داریم و بسته به نوع تصمیم، تلاش می‌کنیم تا حد ممکن درست‌ترین و اصولی‌ترین تصمیم را بگیریم.
اما گاهی اوقات با وجود وسواس و دقت بالا، تصمیماتمان به نتایج دلخواه و مطلوب منجر نمی‌شوند و حاصلی جز ناراحتی و پشیمانی نصیبمان نمی‌شود. موضوع و نکته مهم این است که ناراحتی‌ها و پشیمانی‌ها همیشه به‌جا و مفید نیستند.
تصور کنید:
بودجه مشخصی برای خرید خانه یا ماشین دارید و بر این اساس تحقیقات و بررسی‌های لازم را هم انجام می‌دهید و در نهایت با مشورت گرفتن از دیگران بهترین گزینه ممکن را انتخاب می‌کنید؛ بعد از مدتی متوجه می‌شوید ماشین یا خانه‌ای که خریده‌اید، چندان برایتان مناسب نبوده و مشکلی داشته که قبل از خرید آگاهی از آن ممکن نبوده و این اتفاق باعث می‌شود که از گرفتن آن تصمیم پشیمان شوید و افسوس بخورید.
در انتخاب میان دو شغل مردد هستید. دو موقعیت شغلی که یکی با علایقتان سازگارتر و شرایط کاری آن بهتر است. بعد از انجام تحقیقات و بررسی‌های لازم همان شغل بهتر را انتخاب کرده و مشغول به کار می‌شوید. در نهایت بعد از مدتی کوتاه، بنا به اتفاقی شرکت ورشکست می‌شود و از کار بی‌کار می‌شوید.
در هرکدام از این موقعیت‌ها ناخودآگاه پشیمانی به سراغ شما خواهد آمد و چه‌بسا خودتان را به خاطر انتخابی که کرده‌اید و تصمیمی که گرفته‌اید سرزنش هم بکنید ولی در حقیقت خطایی از شما سر نزده و در زمان انتخاب، بهترین تصمیم ممکن را گرفته‌اید ولی بنا به اتفاقات و رویدادهایی غیرقابل‌پیش‌بینی نتیجه مطلوبتان حاصل نشده است.
از این رو بهتر است همواره حواستان به تصمیماتی که می‌گیرید باشد. به نظرم بهترین راه‌حل برای غلبه بر چنین مشکلی ثبت کردن تصمیمات در هنگام گرفتن تصمیم است. به طوری که وقتی تصمیمی مهم در زندگی‌تان می‌گیرید، شرایط حاضر و مواردی را که بررسی کرده‌اید و نتایجی را که گرفته‌اید، ثبت کنید تا بعدها بتوانید به آنها مراجعه کرده و از درست بودن فرایند طی شده اطمینان حاصل کنید.
کمترین دستاورد این کار ممانعت از افسوس خوردن‌ها و پشیمانی‌های بی‌مورد بعدی خواهد بود. هر چند گرفتن بازخورد تصمیمات گرفته شده و اصلاح فرایند تصمیم‌گیری‌تان در موقعیت‌های مهم بعدی می‌تواند دستاورد مهم دیگر انجام این کار باشد.
پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:
بن‌بست خودساخته‌ای به نام چارچوبهای محدودکننده