آرتور شوپنهاور و غرورهای انسانی

آرتور شوپنهاور فیلسوف آلمانی است که در بین سالهای ۱۷۸۸ تا ۱۸۶۰ می‌زیسته. اخیراً در حال مطالعه کتاب در باب حکمت زندگی بودم که بخشی از نظریات او در باب غرور ملی توجهم را جلب کرد. بد ندیدم که نظریات شوپنهاور را در این خصوص با شما هم به اشتراک بگذارم.

او در این قسمت از کتابش به فقدان غرور ملی در میان ملت آلمان اشاره می‌کند و انگلیسی‌ها را سرآمد این حس می‌داند. از نظر او غرور ملی یک نقطه ضعف برای یک ملت و مردمان جامعه است. او معتقد است مردمان جامعه باید به حدی از رشد شخصیتی و توانمندی رسیده باشند که برای اثبات شایستگی‌هایشان بی‌نیاز از اتکا به غرور ملی باشند. در ادامه بخشی از نظریات شوپنهاور را بازگو می‌کنم:

مبتذل‌ترین نوع غرور، غرور ملی است، زیرا کسی که به ملیت خود افتخار می‌کند در خود کیفیت باارزشی برای افتخار ندارد، وگرنه به چیزی متوسل نمی‌شد که با هزاران هزار نفر در آن مشترک است.

برعکس، کسی که امتیازات فردی مهمی در شخصیت خود داشته باشد، کمبودها و خطاهای ملت خود را واضح‌تر از دیگران می‌بیند، زیرا مدام با این‌ها برخورد می‌کند؛ اما هر نادان فرومایه که هیچ افتخاری در جهان ندارد، به مثابه آخرین دستاویز به ملتی متوسل می‌شود که خود جزئی از آن است. چنین کسی آماده و خوشحال است که از هر خطا و حماقتی که ملتش دارد، با چنگ و دندان دفاع کند.

به هر حال شخصیت، بسیار مهم‌تر از ملیت است و سزاوار است که هزار بار بیش‌تر مورد توجه قرار گیرد. خصوصیات ملی به توده مردم مربوط می‌شود، لذا ممکن نیست که با صداقت، مورد تمجید و تحسین قرار گیرد؛ اما کوته‌فکری، انحراف و بدی در هر کشور به صورت خاصی ظاهر می‌شود که نام آن خصوصیت ملی است.

به نظر می‌رسد اگر بر اساس گفته‌ها و نظرات شوپنهاور عمل کنیم، دستاوردها و امتیازات بیشتری برای بشریت و مردمان روی زمین فارغ از ملیت و مذهب آنان به ارمغان بیاوریم تا اینکه بخواهیم صرفاً با اتکا به غرور ملی به کشورمان خدمت کنیم.

 

پیشنهاد می‌کنم بعد از این یادداشت و در ادامه، نوشتارهای زیر را مطالعه کنید:

تصویری از دنیای مبتنی بر هوش مصنوعی | دیدگاه مارک منسون

عبدالحسین آذرنگ و اهمیت خودآموزی در شروع کار حرفه‌ای

روانشناسی پیروزی و رموز ده‌گانه موفقیت | خلاصه کتاب

این مطالب رو هم پیشنهاد می‌کنیم ببینید

3 دیدگاه

  1. چقدر واقعا زیبا و درست
    دور باشه از ما اینکه مدام فقط به خون آریایی خودمون بنازیم
    امیدوارم فاکتورهایی برای افتخار کردن پیدا کنیم که خودمون در بودنش دخل و تصرفی داشتیم

    1. ای کاش روزی برسه که به جای فخرفروشی به خاطر یک سری برچسب‌ها و عناوینی که خودمون هیچ تاثیری تو بدست اومدن اونا نداشتیم، به نتایج و دستاوردهای واقعی انتخابها و اقداماتمون افتخار کنیم.
      موفق باشی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *